[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۴ نتیجه برای رضوی زاده

علی هنرپیشه، رضوان رضوی زاده،
دوره ۳، شماره ۳ - ( فصلنامه ۱۳۷۸ )
چکیده

سابقه و هدف: کمبود ید و اختلالات ناشی از آن یکی از مسایل مهم بهداشتی کشور به شمار می رود. با توجه به گزارش های متفاوت از وضعیت کمبود ید در کشور و عدم اطلاع از وضعیت آن در کاشان و اهمیت گروه آسیب پذیر کودکان و به منظور تعیین شیوع گواتر در کودکان ۶ تا ۱۲ سال مناطق کوهستانی کاشان، این تحقیق طی سال ۱۳۷۶ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش توصیفی (Descriptive) بر روی ۱۴۰۰ کودک که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، صورت پذیرفت. میزان ابتلا به گواتر با معاینه کودکان، براساس معیارهای سازمان جهانی تعیین گردید. شیوع گواتر به تفکیک جنس در نمونه ها تعیین و با اطمینان ۹۵% در جامعه برآورد شد.

یافته ها: از مجموع افراد تحت مطالعه، ۷۰۷ نفر (۵۰,۵%) پسر و ۶۹۳ نفر (۴۹.۵%) دختر و تعداد ۳۵۳ نفر (۲۵.۲%) مبتلا به گواتر بودند و فاصله اطمینان آن در مناطق کوهستانی ۲۳ تا ۲۷.۵ درصد برآورد می گردد. در پسران ۲۲.۵% و در دختران ۲۸% بود و در روستای ورکان با شیوع ۴۵% بیشترین و قمصر با ۸% کمترین شیوع ملاحظه شد.

نتیجه گیری: شیوع گواتر در مناطق کوهستانی آندمیک بود و با توجه به توزیع نمک یددار، تحقیق برای شناخت علت و یا علل بوجود آورنده آن با تاکید توصیه می گردد.


سید محسن رضوی زاده، مجید مازوچی، مسعود اسلامی، محبوب لسان پزشکی، مسعود امانلو،
دوره ۷، شماره ۳ - ( فصلنامه ۱۳۸۲ )
چکیده

سابقه و هدف: در چندین مطالعه مصرف کاپتوپریل زیرزبانی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا مؤثر بوده است اما در مـورد تعیین دوز اثر آن مـطالعه‌ای انجام نشده است. هدف از این مـطالعه مقایسه اثر دو دوز ۵/۱۲ و ۲۵ میلی‌گرم کاپتوپریل زیرزبانی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا در بیمارستان امام خمینی و امیراعلم تهران در سال ۱۳۸۱ بود.

مواد و روش ها : در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بیماران مبتلا به فشار خون بحرانی به شرط فشار خون مساوی یا بیشتر از ۱۱۰/۱۸۰ میلی‌متر جیوه و عدم یافته‌ای به نفع آسیب اعضای حیاتی به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره قرار گرفتند. به گروه اول ۵/۱۲ میلی‌گرم و به گروه دوم ۲۵ میلی‌گرم کاپتوپریل به صورت زیرزبانی تجویز شد. فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل از تجویز دارو و سپس در دقایق ۵, ۱۰, ۲۰, ۳۰, ۴۵, ۶۰, ۹۰ و ۱۲۰ بعد از تجویز دارو اندازه‌گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری Chi - square, Reapeated measures ANOVA انجام شد.

یافته ها : بین دو گروه از نظر توزیع سنی, جنسی, سابقه ابتلا به فشار خون بالا, سابقه مصرف کاپتوپریل و میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل از تجویز کاپتوپریل از نظر آماری تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. میانگین ( ± انحراف معیار) فشار خون دیاستولی و سیستولی گروه اول از ۳ ± ۱۲۱ و ۴ ± ۲۱۰ در قبل از تجویز دارد به ۴ ± ۹۷ و ۶ ± ۱۶۳ میلی‌متر جیوه در دقیقه ۱۲۰ و در گروه دوم از ۲ ± ۱۲۳ و ۳ ± ۲۰۲ به ۱ ± ۹۶ و ۴ ± ۱۶۵ میلی‌متر جیوه کاهش یافت (۰۰۰۱/۰ P< ). روند تغییرات فشار دیاستولی و متوسط فشار خون بین دو گـروه مـشابه بـود. در ۶۰ و ۱۲۰دقیقه بعد از تـجویز ۵/۱۲ میلی‌گرم کاپتـوپریل به ترتیب ۸۰ درصد و ۷۵ درصد و بعد ازتجویز ۲۵ میلی‌گرم ۸۰ درصد و ۹۰ درصد از بیماران فشارخون دیاستولی کمتر از ۱۱۰ میلی‌متر جیوه داشتند ( N.S ). در هر دو گروه عارضه جانبی جدی مشاهده نشد.

نتیجه گیر ی: ۵/۱۲ و ۲۵ میلی‌گرم کاپتوپریل زیرزبانی اثر مشابهی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا در بیماران دارد.


سید جواد نصیری، مرتضی مازوچی، اکرم سادات رضوی زاده،
دوره ۲۵، شماره ۱ - ( دوماه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: با توجه به عوارض نسبتاً بالای جراحی هیپوسپادیاس، هدف از انجام این تحقیق، تعیین بروز و فاکتورهای خطر عوارض جراحی هیپوسپادیاس در کودکان جراحی‌شده در بیمارستان فوق‌تخصصی علی‌اصغر تهران در سال ۱۳۹۶ بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه، از نوع توصیفی - تحلیلی بود که بر روی ۹۰ کودک بالای شش‌ماه که تحت جراحی درمانی هیپوسپادیاس قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات مربوط به فاکتورهای خطر، توسط پرسشنامه محقق‌ساخته در زمان پذیرش و ترخیص جمع‌آوری شدند. همچنین عوارض جراحی، دو هفته بعد از جراحی و تا یک‌سال پس از آن بررسی شد و در پرسشنامه وارد گردید. یافته‌ها با کمک test t- و chi-square test یاFisher Exact test  مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: تنها عارضه‌ی جراحی مشاهده‌شده، فیستول اورتروکوتانئوس بود که در ۹/۱۸ درصد از بیماران دیده شد. فاکتورهای خطری که با عوارض جراحی هیپوسپادیاس رابطه داشتند، شامل وزن کمِ موقعِ تولد، تزریق تستوسترون قبل از جراحی، وجود هیپوسپادیاس از نوع پنواسکروتال یا اسکروتال، استفاده از تکنیک‌ جراحیDucket  و نگهداشتن طولانی کاتتر ادراری بودند؛ اما سنّ کودک در زمان جراحی، سنّ حاملگی و سابقه فامیلی هیپوسپادیاس با عوارض جراحی ارتباطی نداشتند.
نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود به‌خصوص در کودکان با وزن کم موقع تولد و انواع پنواسکروتال یا اسکروتال هیپوسپادیاس دقت بیشتری از لحاظ تکنیک جراحی به‌عمل آید؛ همچنین در صورت امکان از تجویز تستوسترون قبل از جراحی و از تکنیک جراحی Ducket اجتناب شود.
ناهید پرورش، مرتضی مازوچی، سید احمد الهی، میترا رحیم زاده، اکرم سادت رضوی زاده،
دوره ۲۵، شماره ۴ - ( دو ماهنامه ۱۴۰۰ )
چکیده

سابقه و هدف: ترمیم فتق اینگوینال رایج‌ترین جراحی است که جراحان اطفال انجام می‌دهند. به‌علت عدم انجام مطالعات کافی درزمینه مقایسه روش‌های هرنیوتومی، هدف پژوهش حاضر، مقایسه دو روش با و بدون بازکردن فاشیای عضله مایل خارجی از نظر عوارض و زمان بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سوکور است که روی ۱۱۱ پسر دارای هرنی‌اینگوینال که در بازه زمانی مهر تا آذر ۱۳۹۹ به بیمارستان امام‌علی البرز مراجعه کرده بودند، با روش نمونه‌گیری دردسترس از بین واجدین شرایط انجام شد. ۱۰۲ بیمار هرنی یک‌طرفه (۸۹/۹۱%) و ۹ بیمار هرنی دوطرفه (۱۱/۸%) داشتند که در این بیماران، هر طرف با روش متفاوتی جراحی شد. مجموعاً ۱۲۰ جراحی وارد مطالعه گردید. در گروه اوّل ۶۰ بیمار با بازکردن فاشیا و در گروه دوم ۶۰ بیمار بدون بازکردن، هرنیوتومی شدند. اطلاعات ثبت‌شده به‌وسیله آزمون کای‌دو و من‌ویتنی و سطح معنی‌داری کمتر از ۰۵/۰ در نرم‌افزار SPSS-۲۱ تحلیل گردید.
نتایج: میزان بروز عوارض براساس روش با و بدون بازکردن، به‌ترتیب آسیب عصب ایلئواینگوینال ۱ مورد (۷/۱%) در مقابل صفر مورد (۰%)، ادم اسکروتوم ۳ مورد (۵%) در مقابل ۱ مورد (۷/۱%)، تب، صفر مورد (۰%) در مقابل یک مورد (۷/۱%) مشاهده گردید که اختلاف معنادار نبود. میانگین زمان در روش بازکردن طولانی‌تر و اختلاف معنادار بود.
نتیجه‌گیری: روش جراحی بدون بازکردن دارای زمان عمل کوتاه‌تری (۲,۳۵ دقیقه) است. از نظر عوارض اختلاف معناداری مشاهده نگردید، بنابراین روش بدون بازکردن می‌تواند انتخاب مناسب‌تری باشد.


صفحه 1 از 1     

مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.14 seconds with 37 queries by YEKTAWEB 4714