سابقه و هدف: سرطان پستان شایع‌ترین نوع سرطان در میان زنان است و براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، این آمار در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده است. از این‌رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی مثبت‌نگر گروهی و درمان شناختی - رفتاری گروهی بر انعطاف‌پذیری شناختی در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بخش کلینیک پستان بیمارستان میلاد در سال ۱۴۰۰ بود که از بین مراجعان ۴۵ نفر به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه‌های آزمایشی در ۸ جلسه ۹۰دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی تحت درمان شناختی - رفتاری و رفتاردرمانی مثبت‌نگر قرار گرفتند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی Dennis and Vanderwall استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند‌متغیری با نرم‌‌افزارSPSS ویرایش۲۰ تجزیه‌وتحلیل شدند.
نتایج: نتایج، حاکی از تفاوت معنادار بین تأثیر دو درمان بر نمرات متغیر انعطاف‌پذیری شناختی بود ۰/۰۵>P؛ هرچند درمان مثبت‌نگر گروهی بر هر سه مؤلفه انعطاف‌پذیری شناختی مؤثر بود، اما گروه درمانی شناختی - رفتاری در مقایسه با گروه درمانی مثبت‌نگر تأثیر بیشتری بر انعطاف‌پذیری شناختی زنان مبتلا به سرطان پستان داشت.
نتیجه‌گیری: یافته‌‌های این مطالعه نشان داد که با استفاده از درمان شناختی - رفتاری و رفتاردرمانی مثبت‌نگر می‌توان انعطاف‌پذیری شناختی زنان مبتلا به سرطان پستان را بهبود بخشید؛ بنابراین به‌کارگیری این روش‌ها توسط مشاوران و روانشناسان در کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها توصیه می‌شود.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
