فاطمه زارعی، احمد طالبیان، اژدر حیدری، سید محمد اسماعیلی طبا، محمود سلامی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( دوماه نامه ۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: صرع یک بیماری مزمن مغزی است و علاوه‌بر ویژگی‌های ژنتیکی بیمار، عوامل محیطی مانند اختلالات الکترولیتی در عود حملات تشنج، نقش دارند. متأسفانه، داروهای ضدّتشنج نیز در یک‌سوم بیماران صرعی کارایی کافی ندارند. امروزه، پروبیوتیک‌ها به‌عنوان مکمل درمان بیماری‌های عصبی مورد توجه قرار گرفته‌اند. اگرچه تمرکز مطالعات پیشین روی خواص ضدّالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و اثرات متابولیکی پروبیوتیک‌ها بوده است، ولی احتمال می‌رود اثرات پروبیوتیک‌ها فراتر از این باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه با تعداد ۹ بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان، زیر ۱۶ سال انجام شد. در فاز اول مطالعه، فرکانس صرع کودکان پایش شد و در فاز دوم به مدت ۲ ماه مکمل پروبیوتیک برای آنان تجویز گردید. در ابتدا و انتهای فاز دوم، غلظت سرمی یون‌های سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم بیماران ارزیابی و توسط آزمون آماری تی‌زوجی مقایسه شد. فرکانس و شدت صرع، براساس مقیاس NHS۳ و HASS نیز سنجش و توسط آزمون آماری ویلکاکسون مقایسه گردید.
نتایج: تجویز دو ماهه مکمل پروبیوتیک به طرز معنی‌داری فرکانس صرع (۰/۰۰۵=P)، شدت صرع با مقیاس NHS۳ (۰/۰۰۲=P) و شدت صرع با مقیاس HASS (۰/۰۰۰۱>P) را کاهش داد. در مقابل، سطح سرمی سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، قبل و بعد از تجویز پروبیوتیک تفاوت معنی‌داری نداشت.
نتیجه‌گیری: مصرف پروبیوتیک می‌تواند با کاهش شدت و فرکانس صرع در بهبود علایم بالینی بیماران نقش داشته باشد، اما بر سطح سرمی الکترولیت‌ها مؤثر نیست؛ لذا مطالعات بیشتر برای بررسی مکانیسم اثرگذاری پروبیوتیک‌ها و علل مؤثر بر سطح سرمی الکترولیت‌ها در کودکان صرعی مقاوم به درمان، ضروری است.
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
