سابقه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر اکسی‌توسین به تنهایی و همراه با پروپرانولول بر روی القاء و سیر زایمان و میزان سزارین می‌باشد.

مواد و رو ش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور شاهددار بر روی 150 زن حامله نولی‌پار با سن حاملگی 41-39 هفته تمام و بیشاپ اسکور مساوی یا کمتر از 5، یک قلو و سفالیک صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول (گروه اکسی‌توسین = 75 نفر) اکسی‌توسین را به میزان 2 هزارم واحد در دقیقه برای بیمار شروع کرده و سپس هر 15 دقیقه 2 هزارم واحد در دقیقه افزوده می‌شد تا زمانی که انقباضات مطلوب ایجاد می‌شد و سپس در همین میزان به مدت 8 ساعت ادامه می‌یافت که در صورت ورود بیمار به فاز فعال زایمان، عمل القاء تا زایمان بیمار ادامه می‌یافت. در غیر این صورت، بیمار به بخش منتقل شده و روز بعد پروتکل فوق در مورد بیمار اجرا می‌شد. با این تفاوت که در صورت عدم ورود به فاز فعال پس از 8 ساعت القاء، بیمار سزارین می‌گردید. در گروه دوم (گروه پروپرانولول= 75 نفر) قبل از شروع القاء به روش فوق mg 2 پروپرانولول به صورت داخل وریدی و آهسته به بیمار تزریق شده و سپس القاء با اکسی تو سین به صورت فوق انجام می‌گردید. در صورتی که بیمار به روز دوم القاء می‌رسید، مجدداً قبل از تزریق اکسی‌توسین، mg 2 پروپرانولول داخل وریدی تزریق می شد.

نتایج: بیماران دو گروه از نظر سن مادر، سن حاملگی، بیشاپ اسکور اولیه و وزن نوزادان با یکدیگر تفاوت معنی‌دار نداشتند. تعداد افرادی که در روز اول القاء زایمان کردند بین دو گروه تفاوت معنی‌دار نداشت (54 نفر در گروه اکسی‌توسین (72%) و 62 نفر درگروه پروپرانولول (6/82%). از میان متغیرهای بررسی شده میانگین مدت زمان رسیدن به انقباضات مطلوب در هر دو روز اول و دوم در گروه پروپرانولول به طور معنی‌داری کوتاه‌تر از گروه اکسی‌توسین بود (87/0 ± 59/2 ساعت در مقابل 2 ± 7/3 ساعت)، (000/0= p ) برای روز اول و در روز دوم 1 ± 8/1 ساعت در مقابل 89/0 ± 9/3 ساعت، (002/0 p< ). میانگین فاصله زمانی شروع اینداکشن تا دیلاتاسیون 4-3 ساعت در گروه پروپرانولول در روز اول به طور معنی‌داری کمتر از گروه اکسی‌توسین بود. (6/1 ± 6/3 درمقابل 4/2 ± 6/5 ساعت)، (000/0 p< ). میانگین طول مدت زمان شروع اینداکشن تا زایمان در روز اول در گروه پروپرانولول کمتر از گروه اکسی‌توسین بود. (5/2 ± 67/7 ساعت در مقابل 1/4 ± 18/10ساعت)، ( 000/0 = p ). دوز اکسی‌توسین مورد نیاز در روز اول در گروه اکسی تو سین بیشتر از گروه پروپرانولول بود (8209 ± 8/14372 میلی یونیت در مقابل 4013 ± 11362 میلی‌یونیت)، (005/0 p< ).

نتیجه گیر ی: مصرف پروپرانولول می‌تواند پاسخ به اینداکشن را سریع تر ، طول مدت لیبر را کوتا ه تر و نیز میزان اکسی‌توسین مصرفی را کمتر کند.