سابقه و هدف: با توجه به فراوانی استئوآرتریت زانو و عوارض و ناتوانی ناشی از این بیماری و عدم آگاهی از وضعیت آن در منطقه کاشان، این مطالعه به منظور تعیین فراوانی استئوآرتریت زانو و عوامل خطرساز آن در بیماران سرپایی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر کاشان در سال 1383 صورت پذیرفت.

مواد و روش‌ها: این تحقیق به صورت توصیفی انجام شده است. در این مطالعه کلیه 1000 بیمار با درد زانو مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شده است. از بیمارانی که در معاینه بالینی علایم بالینی استئوآرتریت زانو را نشان دادند، عکس ساده رادیولوژی زانو تهیه شد و افراد با یافته‌های بالینی طبق معیارهای بالینی انجمن روماتولوژی آمریکا ( ACR ) و یافته‌های رادیولوژیک دال بر استئوآرتریت زانو مورد مطالعه قرار گرفتند و نتیجه معاینه بالینی و رادیولوژی زانو در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. اطلاعات مربوط به بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو از قبیل سن، ‌جنس،‌ قد، ‌وزن، ‌شاخص توده بدنی ( BMI )، سابقه ترومای شدید به زانو، ‌سابقه مصرف سیگار در فرم اطلاعاتی ثبت شد. داده‌های فرم اطلاعاتی استخراج و نتایج به صورت آمار توصیفی گزارش گردید. از آزمون c 2 و فیشر جهت تحلیل استفاده شد.

نتایج: از 1000 بیمار با درد زانو مکانیکی مورد مطالعه، 350 نفر (35 درصد) مبتلا به استئوآرتریت زانو بودند. از این تعداد 307 نفر (7/87%) زن و 43 نفر (3/12%) مرد بودند. BMI در 3/56% از این افراد بیش از kg/m2 9/39-30 بود (چاق) و در 2/0% کمتر از kg/m2 19 بود. 28 نفر (8%) در گروه سنی 39-30 سال و 124 نفر (4/35%) در گروه سنی 59-50 سال قرار داشتند. این دو گروه کمترین و بیشترین گروه سنی افراد مبتلا به استئوآرتریت را شامل می‌شدند. در بین بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو 37 نفر (6/10%) سابقه ترومای شدید به زانو داشتند. شایع‌ترین یافته بالینی کریپتاسیون (8/88%) و حساسیت در لمس زانو (2/63%) و شایع‌ترین یافته رادیولوژیک کاهش فاصله مفصلی و استئوفیت (100%) بود.

نتیجه‌گیری: در بین عوامل خطرساز ایجادکننده استئوآرتریت زانو مهمترین عامل بعد از سن، چاقی می‌باشد، لذا به منظور کاهش وزن، آموزش و حرکات ورزشی و تغییر عادات غذایی توصیه می‌گردد تا ‌از میزان بروز استئوآرتریت و ناتوانی ناشی از آن کاسته شود.