زمینه و هدف ویروس هپاتیت A در سراسر جهان، به ویژه در مناطق در حال توسعه، چالشهای عمدهای برای سلامتی ایجاد میکند. این ویروس عمدتاً از طریق مدفوع-دهانی و اغلب از طریق منابع آب آلوده منتقل می شود. هپاتیت A در بین کودکان شایع تر است. این مطالعه با هدف بررسی الگوهای اپیدمیولوژیک و مدل سازی مکانی شیوع هپاتیت A در جنوب استان کرمان در سال های 1391 تا 1402 انجام شد. روش کار این مطالعه از نوع مقطعی است که بر روی 573 مورد هپاتیت A بین سال های 1391 تا 1401 گزارش شده است، انجام شد. داده ها از مراکز بهداشتی در سراسر شهرستان های مختلف در جنوب کرمان جمع آوری شد. اطلاعات دموگرافیک، تظاهرات بالینی، تاریخچه واکسیناسیون و منابع عفونت ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری برای تعیین میزان بروز و شناسایی عوامل خطر مرتبط با شیوع انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که اکثر موارد در کودکان 2 تا 6 ساله (60%) و با شیوع قابل توجه در مناطق روستایی (71%) رخ داده است. بیشترین موارد ابتلا در شهرستان منوجان (9/33 درصد) گزارش شده است. روندهای فصلی حاکی از افزایش موارد در طول ماه های گرمتر، به ویژه اردیبهشت و خرداد بوده است. اکثر بیماران (99.7٪) به طور کامل بهبود یافتند. نتیجه گیری کودکان به دلیل سیستم ایمنی توسعه نیافته و قرار گرفتن در معرض احتمالی در شرایط غیربهداشتی، به ویژه در برابر عفونت هپاتیت A آسیب پذیر هستند. افزایش ابتلا در مناطق روستایی نشان میدهد نابرابریهای اجتماعی-اقتصادی به نرخ بالاتر آلودگی در جمعیتهای روستایی کمک میکند. فقدان تفاوت جنسیتی قابل توجه در میزان عفونت نشان می دهد که عوامل محیطی نقش مهم تری نسبت به عوامل بیولوژیکی دارند. مداخلات بهداشت عمومی باید بر بهبود بهداشت و ارائه آموزش در مورد شیوه های بهداشتی برای کاهش خطرات مرتبط با این عفونت های ویروسی متمرکز شود.