سابقه و هدف: یکی از موضوعاتی که ذهن محققان را در حیطه روانشناسی سلامت به­خود مشغول کرده است، بررسی ویژگی­های شخصیتی افراد مبتلا به بیماری دیابت است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی مقایسه­ای سیستم­های بازداری/ فعال سازی رفتاری و صفات شخصیتی در دو گروه زنان مبتلا به دیابت نوع دو و زنان غیر دیابتی می­پردازد.

مواد و روش­ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی ـ مقایسه­ای بود. جامعه آماری را کلیه زنان دیابتی مراجعه­ کننده به مرکز آموزش دیابت در بیمارستان سینا در شهر تبریز (سال 1391) تشکیل دادند که در آن 40 بیمار دیابتی با 40 نفر افراد سالم مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسشنامه شخصیتی آیزنک (EPQ) و مقیاس سیستم­های بازداری/فعال­سازی رفتاری جمع­آوری گردید.

نتایج: نمره افراد دیابتی در روان­رنجوری نسبت به افراد غیر دیابتی در سطح بالاتری قرار داشت (001/ 0>P). سطح حساسیت بازداری رفتاری (BIS) در زنان دیابتی به­گونه­ای معنی­دار از زنان غیر دیابتی بیشتر بود، اما حساسیت سیستم فعال ساز رفتاری (BAS) و زیر مقیاس­های سیستم فعال­ساز رفتاری، در افراد دیابتی در سطح پایین­تری قرار داشت.

نتیجه­­گیری: در مجموع می­توان گفت که روان رنجوری (N) و حساسیت بالای سیستم بازداری رفتاری (BIS) نقش تسهیل کننده در بروز بیماری دیابت داشته و بنابراین می ­توان مبتنی بر این ویژگی­ها، وقوع و عدم وقوع بیماری دیابت را به­طور نسبی در کنار سایر عوامل مؤثر، پیش بینی نمود.