[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: ::
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا بر پروتئین‌های لپتین و هپاساسین بافت کبد در موش‌های صحرایی مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی تغذیه شده با رژیم پرچرب
سیدمحمدنبی بحرانی ، صالح رحمتی* ، وحید مقدم
دانشیار، گروه تربیت‌بدنی، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران. ، Rahmatisalehrahmati@pardisiau.ac.ir
چکیده:   (14 مشاهده)
سابقه و هدف: از جمله شیوه­های موثر در درمان غیردارویی NASH، تمرینات HIIT است. با این­حال بر سر بهترین پروتکل تمرینی در این زمینه اختلاف نظر وجود دارد. در نتیجه هدف از تحقیق حاضر بررسی تمرین HIIT شنا از نظر سلولی-مولکولی در درمان NASH بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر، 40 سر موش صحرایی نر از نژاد Sprague–Dawley (سن: هشت هفته، وزن: 20±230گرم) انتخاب شد. پس از اثبات بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی، موش­های صحرایی به چهار گروه سالم-بدون تمرین (9 N=) و سالم-تمرین (9 N=)، بیمار-بدون تمرین (9 N=) و بیمار-تمرین (9 N=) تقسیم شدند. پروتکل تمرین HIIT شنا (هشت هفته، سه روز در هفته، روزهای زوج)، شامل 20 نوبت 30 ثانیه­ای شنا با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت بود. بار اعمال شده در تمرین تناوبی در هفته اول، وزنه­ای به­­میزان هفت درصد وزن بدن هر موش صحرایی بود و هر هفته یک درصد به آن اضافه شد؛ به­طوری­که در هفته هشتم با 14 درصد وزن بدن خود، شنا کردند. پروتئین‌های لپتین و HPS بافت کبد از روش وسترن بلاتینگ اندازه‌گیری شدند. برای تعیین تفاوت میان گروه­ها از واریانس یکطرفه و برای تعیین تفاوت میان گروه­ها به صورت دوبه­دو از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. تمام آنالیزهای آماری از  نرم افزار SPSS26 و سطح معنی­داری (05/0P<) مشخص شد. نتایج: سطح پروتئین لپتین در گروه سالم-تمرین درمقایسه با بیمار- بدون تمرین به­طور معنی­داری بیشتر شده بود (031/0P=). سطح پروتئین HPS در گروه بیمار-بدون تمرین نسبت به سالم-بدون تمرین (013/0P=) و سالم-تمرین (01/0P=) افزایش معنی­دار داشت. نتیجه‌گیری: علیرغم مصرف دائم رژیم پرچرب، این مدل تمرینات نتایج خوبی را از خود نشان دادند، با این­حال تا بدست آوردن نتایج قطعی نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه است.   
 
واژه‌های کلیدی: استئاتوهپاتیت غیرالکلی، لپتین، هپاسایسین، فعالیت ورزشی
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1403/9/15 | ویرایش نهایی: 1404/4/17 | پذیرش: 1404/4/16
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print



Creative Commons License
This open access journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial ۴.۰ International License. CC BY-NC ۴. Design and publishing by Kashan University of Medical Sciences.
Copyright ۲۰۲۳© Feyz Medical Sciences Journal. All rights reserved.
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 46 queries by YEKTAWEB 4714