سابقه و هدف: بیخوابی موقعیتی ناتوان کننده و پریشان کننده می باشد که نه تنها می تواند بر کیفیت زندگی، کار و فعالیت روزانه اثر گذار باشد، بلکه مشکلات روانی-اجتماعی بسیار زیادی را ایجاد می کند. این پژوهش به منظور بررسی شیوع بیخوابی در میان افراد 18 ساله و بالاتر شهر کاشان در سال 1387 انجام گرفته است.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با حجم نمونه 1155 نفر انجام گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه علائم بیخوابی بر اساس ملاک های DSM-IV بود که اعتبار آن توسط 5 روانپزشک تایید و پایایی آن به روش باز آزمایی، 99 درصد به دست آمد. اطلاعات با آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر، CI و OR مورد تحلیل قرار گرفتند.

نتایج: از میان 1155 نفری که مورد مطالعه قرار گرفتند، 684 نفر (59 درصد) بیخوابی داشتند. از نظر سنی کسانی که بین 41 تا 65 سال سن داشتند (266 نفر، 9/67) و زنان (505 نفر، 4/74 درصد) بیشترین فراوانی بیخوابی را داشتند. بین سابقه اختلال روانی [24/2OR=، 001/0P<]، اختلال خواب در خانواده [67/4OR=، 001/0P<]، مصرف نوشیدنی ها کافئین دار قبل از خواب [64/1OR=، 001/0P<] با مشکل بیخوابی تفاوت آماری معناداری مشاهده شد.

نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر اکثریت افراد، به خصوص زنان و افراد میان سال از مشکل بیخوابی رنج می برند. از آنجائی که بیخوابی می تواند عامل خطرسازی برای شروع افسردگی و اضطراب و افزایش مستقیم و غیر مستقیم هزینه های پزشکی و تبعات دیگر باشد، لازم است برنامه ریزی دقیقی در جهت رفع این مشکل و بهبود کیفیت خواب افراد صورت گیرد.