سابقه و هدف: سل هنوز به عنوان یک مشکل بهداشتی عمده و گسترده باقی مانده و مطالعات مختلف نشان داده اند که نسبت سل خارج ریوی به ریوی در حال افزایش است. این مطالعه در افراد مسلول تحت درمان شهر کاشان و به منظور بررسی مقایسه ای وضعیت سل خارج ریوی و ریوی صورت گرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه روی پرونده های پزشکی افراد مسلول که تحت درمان دارویی در مرکز سل کاشان طی یک دوره 5 ساله (86-1381) بودند، انجام شد. اطلاعات شامل یافته های دموگرافیگ، علائم و نشانگان بیماری، وضعیت درمان، بیماری زمینه ای و محل بروز سل بودند، تمام یافته های وضعیت درمان بر اساس تعریفی که توسط کتاب راهنمای کشوری مبارزه با سل که توسط کمیته فنی تدوین یافته است، جمع آوری گردید.

نتایج: از 196 بیمار مسلول، 103 نفر (6/52 درصد) زن ،93 نفر (4/47 درصد) مرد بودند. زنان با 72 نفر (38/55 درصد) در سل ریوی و مردان با 35 نفر (04/53 درصد) در سل خارج ریوی بیشترین نفرات را تشکیل می دادند. فراوانی سل خارج ریوی 66 نفر (7/33 درصد) و سل ریوی 130 نفر (3/66 درصد) به دست آمد. بیشترین فراوانی محل سل خارج ریوی، غدد لنفاوی با 19 نفر (7/28 درصد) و پس از آن سل استخوانی در 12 نفر (18/18 درصد) بود.

نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه یک سوم افراد مسلول این تحقیق مبتلا به سل خارج ریوی بودند. بنابراین در بررسی یافته های غیر اختصاصی بیماران باید سل خارج ریوی را در نظر داشت.