سابقه و هدف: در آب افتادن و به دنبال آن غرق شدگی یکی از حوادث غیرعمدی منتج به آسیب­های نورولو ژیک و مرگ به علت هیپوکسی و ایسکمی در کودکان و نوجوانان می باشد که قابل پیشگیری است. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولو ژیک موارد غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در کودکان و نوجوانانی است که در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال­های 1384-1372 بستری شدند.

مواد و روش ­ ها: در این مطالعه توصیفی پرونده کلیه بیمارانی که به علت غرق شدگی و نزدیک به غرق شدگی در بیمارستان بهشتی بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. کلیه اطلاعات مورد نظر شامل جنس، سن، ملیت، فصل، محل غرق شدگی، مصرف دارو یا بیماری زمینه­ای و عاقبت آنها در پرسش‌نامه وارد و با جداول و نمودار توصیف شدند.

نتایج: از مجموع 47 بیمار، (6 نفر) دچار غرق شدگی و (41 نفر) نزدیک به غرق شدن بودند. 33 نفر از آنها (2/70 درصد) پسر بودند و شایع­ترین گروه سنی در میان قربانیان، رده سنی 4-1 سال (2/87 درصد) بود. در تمام گروه­های سنی، پسران بیش از دختران دچار غرق شدگی شده بودند و40 نفر ملیت ایرانی و 7 نفر ملیت افغانی داشتند. محل های شایع در آب افتادن عبارت بودند از: حوضِ خانه (5/72 درصد)، استخر شنا (5/8 درصد)، جوی یا رودخانه (5/8 درصد)، چاه (2/4 درصد) و سایر موارد (3/6 درصد). شایع­ترین فصول غرق شدگی در بهار و تابستان هر یک به میزان (7/27 درصد) بوده است. در هیچ یک از بیماران سابقه مصرف دارو یا بیماری زمینه ای خاصی وجود نداشت .از مجموع 47 بیمار، 39 نفر(83 درصد) با بهبودی کامل مرخص شده بودند و 8 نفر (17 درصد) فوت کرده بودند. کلیه کودکان غرق شده فوت نمودند و تنها دو نفر از موارد نزدیک به غرق شدگی از بین رفتند.

نتیجه­گیری: از آنجایی که کودکان کمتر از 5 سال و به خصوص رده سنی 4-1 سال از پرخطرترین گروه­ها برای غرق شدگی هستند، باید این گروه سنی در مرکز توجهات برای استرات ژی­های پیشگیری قرار گیرند. همچنین کنترل و پیشگیری از حوادث در کودکان به عنوان یک اولویت بهداشتی باید مورد توجه مسئولین قرار گیرد.