سابقه ­ و هدف: کارکنان بخش اورژانس مخصوصاً پرسنل فوریت­های پزشکی، در معرض انواع استرس­های شغلی از جمله ترومای روحی هستند. اطلاعات کمی درباره امکان و میزان PTSD در پرسنل فوریت­های پزشکی در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به بررسی شیوع PTSD پرسنل فوریت­های پزشکی شهرستان­های کاشان و اراک و عوامل اثرگذار بر آن می پردازد .

مواد و ­روش­ها: در یک مطالعه مقطعی برای برآورد میزان PTSD و شدت ترومای روحی، 150 نفر از پرسنل فوریت­های پزشکی شهر کاشان و اراک وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه­های استاندارد IES-I5 و PTSS-10 و معیارهای DSM -IV برای این منظور استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش­های آماری مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، t دانشجویی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت .

نتایج : از 150 نفر، 121 نفر به پرسشنامه­ها پاسخ دادند. از نظر معیارهای DSM- IV ، 44 نفر (4/36 درصد) دارای معیارهای تشخیصی PTSD بودند. از نظر شاخص IES ، یک سوم کارکنان اورژانس در گروه تأثیر شدید از حادثه قرار گرفتند. نمره PTSS 11 نفر(9 درصد) 5 و بالاتر بود که نشان دهنده واکنش نسبتاً شدید در آنها می باشد. وضعیت تأهل رابطه معناداری بر وضعیت PTSD داشت به گونه‌ای که بیشتر مجردها دارای معیارهای PTSD بودند. جنسیت، تحصیلات و نوع شغل ارتباطی با دارا بودن معیارهای PTSD نداشتند.
نتیجه­گیری: براساس این مطالعه میزان PTSD و شدت ترومای حادث شده در بین پرسنل فوریت­های پزشکی بسیار بالا بود. به نظر می‌رسد این افراد شدیدا در معرض استرس شغلی و عوارض مربوط به آن قرار دارند و باید هر چه سریع­تر نسبت به وضعیت روحی روانی این افراد به عنوان یکی از مهمترین کارکنان درمانی رسیدگی گردد.