سابقه و هدف: با توجه به اهمیت تشخیص علایم بالینی و تناقضات موجود در فراوانی علایم بالینی حوادث عروقی مغز و به منظور تعیین شیوع علایم بالینی این بیماری، این مطالعه در سال 1373 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت.

مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه توصیفی است که بر روی 175 بیمار مبتلا به حادثه عروقی مغز که با استفاده از معاینه بالینی و سی تی اسکن بیماری آن ها تشخیص داده شده بود صورت پذیرفت. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، علایم بالینی و وضعیت ترخیص از بیمارستان در فرم اطلاعاتی ثبت گردید و به صورت جداول توزیع فراوانی و نمودار گزارش شد. براساس شیوع علایم بالینی در نمونه ها تعیین و فاصله اطمینان آن در جامعه برآورد گردید.

یافته ها: از 175 نفر بیمار مورد بررسی، 52% مرد و 48% زن بودند. 37.7 درصد از مبتلایان سکته مغزی از نوع خونریزی و 62.3% از نوع ایسکمی داشتند. شایع ترین علامت بالینی مبتلایان به ترتیب همی پلژی و همی پارزی با 54.9 درصد (62.3-47.5=CI) بود و کاهش سطح هوشیاری با 42.3 درصد (49.6-35=CI) می باشد.

نتیجه گیری: با توجه به اهمیت تشخیص صحیح در پیش آگهی حوادث عروقی مغز توصیه می شود که دو علامت همی پارزی و همی پلژی و کاهش سطح هوشیاری مورد توجه همکاران قرار گیرد. همچنین توصیه می گردد در مطالعات وسیع تر ناتوانایی های افراد در کوتاه مدت و دراز مدت پس از سکته مغزی مورد بررسی قرار گیرد.