سابقه و هدف: نظر به اهمیت عفونت های ادراری بیمارستانی و عوارض ناشی از آن و با توجه به شیوع و الگوی مقاومت متفاوت آن و به منظور تعیین شیوع باکتریوری بیمارستانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن، این تحقیق بر روی بیماران بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 1375 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (Descriptive) بر روی 250 بیمار بستری با روش نمونه گیری تصادفی به صورت مراجعه مستمر که بیش از 72 ساعت بستری بوده و کشت ادرار آن ها در ابتدای پذیرش منفی بود صورت پذیرفت. کشت ادرار بیماران هر 72 ساعت تا زمان بستری بودن تکرار گردید. تعیین هویت باکتری های جدا شده با آزمایش های بیوشیمیایی و آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی به روش کیربی-بایر انجام گرفت. شیوع باکتریوری در نمونه های مورد بررسی تعیین و در جامعه مورد بررسی با احتمال 95% برآورد گردید.

یافته ها: 40 نفر (16%) از بیماران بستری دچار باکتریوری شدند. میزان باکتریوری از حداقل 11% تا حداکثر 20% برآورد گردید. شیوع عفونت در زنان 3 برابر مردان بود. هفتاد و پنج از افراد مبتلا به باکتریوری در رده سنی بیش از 55 سال بودند. شایع ترین ارگانیسم جدا شده اشریشیاکلی بود که بیشترین مقاومت را به کوتریموکسازول، کاربنی سیلین و بعد آمپی سیلین نشان داد.

نتیجه گیری: با توجه به شیوع حداقل 11% تا حداکثر 20% باکتریوری، تحقیق تحلیلی برای شناخت علل آن و متعاقب آن، استقرار یک نظام مراقبتی و اجرای مقررات و سیاست های ویژه به منظور کاهش خطر باکتریوری بیمارستانی و آموزش مداوم کارکنان بیمارستان توصیه می گردد.