سابقه و هدف: با توجه به شیوع لیشمانیوز جلدی در ایران و انتخابی بودن گلوکانتیم برای درمان این بیماران و تناقض هایی که در مورد عوارض کبدی و کلیوی پس از مصرف گلوکانتیم وجود دارد و به منظور تعیین تاثیر گلوکانتیم بر مقدار قند خون و پروتئین اوری در مبتلایان به لیشمانیوز جلدی، این تحقیق در مراجعین به آزمایشگاه مرکزی آران و بیدگل در سال 1377 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی از نوع کارآزمایی بالینی (Clinical trial) در سه مرحله قبل، حین و پس از درمان صورت پذیرفت. پس از کسب رضایت از 50 نفر مبتلا به لیشمانیوز که بیماری آن ها با روش نمونه برداری از زخم، رنگ آمیزی با گیمسا وجود الکل لیشمن توسط متخصصین ثابت گردیده و فاقد پروتئین اوری و قند خون کمتر از 130 میلی گرم درصد بودند، برای آنان فرم اطلاعاتی تکمیل و خصوصیات فردی شامل سن، جنس، تحصیلات و محل سکونت ثبت شد. از بیماران به طور ناشتا 5cc خون گرفته و با دستگاه RA1000 قند خون اندازه گیری گردید. همچنین نمونه ادرار بیماران در ظرف یک بار مصرف جمع آوری و با نوار ادراری بیومریکس پروتئین ادرار بررسی شد. پس از گرفتن نمونه به هر بیمار 50mg/kg/day گلوکانتیم به صورت عضلانی تزریق و پس از 10 و 21 روز دوباره با همان شرایط قند خون و پروتئین ادرار تعیین و در فرم اطلاعاتی بیماران ثبت گردید و نتایج حاصل مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: 70% افراد مورد بررسی زن و 30% مرد در سنین 17±25 بودند. بروز پروتئین اوری پس از ده روز 12% و در پایان درمان 36% می باشد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است (P<0.001). در این بررسی میزان پروتئین اوری در مردان بیشتر از زنان مشاهده شد اما بر حسب محل سکونت و میزان تحصیلات آنان اختلافی مشاهده نگردید. میزان قند خون قبل و پس از مصرف گلوکانتیم نیز 21.2% کاهش یافت که از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). اما بر حسب جنس، محل سکونت و میزان تحصیلات اختلاف معنی داری ملاحظه نشد.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق توصیه می گردد در بیمارانی که گلوکانتیم دریافت می کنند، میزان قند خون و پروتئین ادرار در مراحل مختلف درمان ارزیابی شوند.