دانشگاه علوم پزشکی ارومیه ، mohammad_k_v@yahoo.com
چکیده: (34 مشاهده)
سابقه و هدف: آنفلوآنزا از علل مهم پنومونی شدید در کودکان و یکی از شایعترین دلایل بستری در بخش مراقبتهای ویژه (PICU) محسوب میشود. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی، ویژگیهای بالینی و پیامدهای آنفلوآنزا در کودکان بستری با تشخیص اولیه پنومونی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه طی سالهای ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش به صورت مقطعی گذشتهنگر (retrospective cross-sectional) و با رویکرد توصیفی–تحلیلی روی ۵۴۲ کودک بستری با تشخیص اولیه پنومونی انجام شد. معیارهای ورود شامل داشتن تشخیص اولیه پنومونی بر اساس یافتههای بالینی و تصویربرداری قفسه سینه و ثبت نتیجه آزمایش تشخیص ویروس آنفلوآنزا(RT-PCR یا تست آنتیژن)بود. بیماران ۱۸ سال و بالاتر، پروندههای ناقص و مواردی که پنومونی در طول بستری بهصورت ثانویه ایجاد شده بود از مطالعه خارج شدند. متغیرهای جمعیتشناختی، فصل بستری، علائم بالینی، مدت بستری، اقدامات درمانی و پیامد نهایی ثبت و با آزمون کایدو و مدل رگرسیون لجستیک چندوجهی تحلیل شدند. نتایج: از کل بیماران، ۵۹ نفر (9/10 درصد) مبتلا به آنفلوآنزا بودند. بیشترین موارد ابتلا در فصول پاییز و زمستان مشاهده شد (043/0 =P). میانگین مدت بستری در بیماران آنفلوآنزایی 16/9 ± 3/11 روز و بیشتر از سایر گروهها بود، هرچند از نظر آماری معنیدار نبود. در میان بیماران آنفلوآنزایی، سرفه (9/33 درصد) و تنگی نفس (6/13 درصد) شایعترین علائم بالینی بودند. تحلیل رگرسیون نشان داد که تنگی نفس و سرفه دو شاخص بالینی معنادار در تمایز نوع پنومونی محسوب میشوند (05/0 >P). میزان مرگومیر در گروه آنفلوآنزا ۸/۲۸ درصد بود که از سایر بیماران بالاتر اما از نظر آماری غیرمعنیدار بود (223/0 =P). نتیجهگیری: بیماران آنفلوآنزایی با وجود علائم خفیفتر در بدو پذیرش، سیر بالینی شدیدتر و بستری طولانیتر دارند. انجام غربالگری سریع و درمان ضدویروسی زودهنگام میتواند در کاهش عوارض و مرگومیر مؤثر باشد.