|
بررسی اثرات سیتوتوکسیک دیکلوفناک بر سلولهای سرطانی پانکراس (PANC-1) در مقایسه با سلولهای کلیوی جنینی غیرسرطانی (HEK293)
|
یاسمن علیان    ، رحیم احمدی ، طاهره قادری برمی ، ساجده اسرار ، نوشین امینی* |
| عضو کمیته مدیریت شبکه جهانی تحقیقات، آموزش و رویدادها (GREEN)، ایران ، amini.n.2486@gmail.com |
|
|
چکیده: (2 مشاهده) |
زمینه و هدف: سرطان پانکراس، به ویژه آدنوکارسینوم مجرای لوزالمعده، یکی از کشندهترین بدخیمیهای دستگاه گوارش با پیشآگهی نامناسب است. هدف این مطالعه بررسی اثرات سیتوتوکسیک دیکلوفناک بر سلولهای سرطانی پانکراس (PANC-1) و ارزیابی پتانسیل آن به عنوان داروی کمکی در درمان این سرطان میباشد.
روش بررسی: مطالعه به صورت آزمایشگاهی (in vitro) روی رده سلولی PANC-1 و HEK293 انجام شد. سلولها در محیط کشت استاندارد DMEM تیمار شده و اثر دوز-وابسته دیکلوفناک بر زندهمانی سلولی با استفاده از آزمون MTT پس از ۴۸ ساعت تعیین گردید. مقدار IC₅₀ با استفاده از تحلیل منحنی دوز-پاسخ و نرمافزار GraphPad Prism محاسبه شد. تحلیل دادهها با آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
نتایج: دیکلوفناک در غلظتهای 25/31 تا ۵۰۰ میکروگرم بر میلیلیتر در هر دو رده سلولی PANC-1 و HEK293 کاهش معنیدار زندهمانی سلولی را موجب شد (001/0P<). مقدار IC₅₀ دارو در رده سلولی PANC-1 برابر با ۹۶ میکروگرم بر میلیلیتر و در رده سلولی HEK293 برابر با 107 میکروگرم بر میلیلیتر به دست آمد که نشان دهنده اثر سیتوتوکسیک قابل توجه دارو بر سلولهای PANC-1 است.
نتیجه‌گیری: دیکلوفناک دارای اثرات سیتوتوکسیک و ضدسرطانی بالقوه بر سلولهای پانکراس است و میتواند به عنوان گزینهای مکمل در توسعه استراتژیهای درمانی نوین این سرطان مورد توجه قرار گیرد. با این حال، نیاز به مطالعات بیشتر پیش بالینی و بالینی برای ارزیابی کامل اثربخشی و ایمنی آن احساس میشود.
زمینه و هدف: سرطان پانکراس، به ویژه آدنوکارسینوم مجرای لوزالمعده، یکی از کشندهترین بدخیمیهای دستگاه گوارش با پیشآگهی نامناسب است. هدف این مطالعه بررسی اثرات سیتوتوکسیک دیکلوفناک بر سلولهای سرطانی پانکراس (PANC-1) و ارزیابی پتانسیل آن به عنوان داروی کمکی در درمان این سرطان میباشد.
روش بررسی: مطالعه به صورت آزمایشگاهی (in vitro) روی رده سلولی PANC-1 و HEK293 انجام شد. سلولها در محیط کشت استاندارد DMEM تیمار شده و اثر دوز-وابسته دیکلوفناک بر زندهمانی سلولی با استفاده از آزمون MTT پس از ۴۸ ساعت تعیین گردید. مقدار IC₅₀ با استفاده از تحلیل منحنی دوز-پاسخ و نرمافزار GraphPad Prism محاسبه شد. تحلیل دادهها با آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
نتایج: دیکلوفناک در غلظتهای 25/31 تا ۵۰۰ میکروگرم بر میلیلیتر در هر دو رده سلولی PANC-1 و HEK293 کاهش معنیدار زندهمانی سلولی را موجب شد (001/0P<). مقدار IC₅₀ دارو در رده سلولی PANC-1 برابر با ۹۶ میکروگرم بر میلیلیتر و در رده سلولی HEK293 برابر با 107 میکروگرم بر میلیلیتر به دست آمد که نشان دهنده اثر سیتوتوکسیک قابل توجه دارو بر سلولهای PANC-1 است.
نتیجه‌گیری: دیکلوفناک دارای اثرات سیتوتوکسیک و ضدسرطانی بالقوه بر سلولهای پانکراس است و میتواند به عنوان گزینهای مکمل در توسعه استراتژیهای درمانی نوین این سرطان مورد توجه قرار گیرد. با این حال، نیاز به مطالعات بیشتر پیش بالینی و بالینی برای ارزیابی کامل اثربخشی و ایمنی آن احساس میشود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: سرطان پانکراس، دیکلوفناک، اثر سیتوتوکسیک، رده سلولی PANC-1، رده سلولی HEK293 |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1404/5/19 | ویرایش نهایی: 1404/7/8 | پذیرش: 1404/6/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
_-_Copy.png)
.png){kind=logo}
