سابقه و هدف: با توجه به عدم وجود اطلاعات کافی در مورد انواع بیماری های بیماران بستری در مراکز چشم پزشکی و نقش آن در برنامه ریزی های آموزشی-درمانی و به منظور تعیین وضعیت بیماران بستری در بخش چشم پزشکی بیمارستان متینی، این مطالعه بر روی 4219 بیمار طی سال های 75-1370 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش مطالعه داده های موجود (Existing data) صورت پذیرفت. خصوصیات سن، جنس، نوع بیماری (یا علت بستری)، محل زندگی (شهر یا روستا)، نوع درمان (طبی یا جراحی) و نوع بیمه درمانی آن ها و سال بستری در فرم اطلاعاتی ثبت گردید و سپس نتایج با آمار توصیفی مناسب ارایه گردید.

یافته ها: از مجموع 4219 بیمار مورد مطالعه، 48.5 درصد (2083 نفر) مرد و 51.5 درصد (2208 نفر) زن بودند. پنجاه و هشت بیشترین تعداد در گروه سنی 9±58 سال قرار داشت. شایع ترین نوع بیماری کاتاراکت (69%) و کمترین جدایی پرده شبکیه (0.9%) بود. 67.2 درصد بیماران شهرنشین و بقیه روستانشین می باشند. هشتاد و نه درصد بیماران به روش جراحی و 11% به روش طبی تحت درمان قرار گرفته بودند. بیشترین پوشش بیمه درمانی را بیمه تامین اجتماعی (45.6%) تشکیل می داد و سایر بیمه ها مانند خدمات درمانی کمیته امداد امام (ره)، سایر اقشار، آزاد و بیمه های خصوصی (بانک ها و شرکت ها) بقیه موارد را تشکیل می دادند. بیشترین شغل بیماران خانه داری (47%) و کمترین آن کودکان (5%) بودند. از سال 1370 تا 1375 به تعداد بیماران بستری افزوده شده است.

نتیجه گیری: بیشترین علت بستری در بخش چشم پزشکی را بیماران با کاتاراکت تشکیل می دهند که سن اکثر آن ها بالاتر از 40 سال می باشد و سایر بیماری های چشمی مانند ضربه ها، انحراف چشم، بیماری مجاری اشکی، گلوکوم و جدایی پرده شبکیه به ترتیب فراوانی بعد از آن قرار می گیرند. با بالا رفتن سن شانس بیماری هایی مانند کاتاراکت، گلوکوم و جدایی پرده شبکیه افزایش می یابد و احتمال بروز ضربه های چشمی کاهش پیدا می کند. توصیه می شود در این رابطه تحقیقات بیشتری در خصوص بررسی علل بیماری ها، تغییر پوشش بیمه ای و مدت زمان بستری بیماران در هر مورد و مقایسه روش های درمانی بستری و سرپایی انجام گیرد.