[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره مجله :: شماره جاری :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌ها::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
اخلاق در پژوهش::
برای داوران::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
هوش مصنوعی::
::
Basic and Clinical Biochemistry and Nutrition
..
DOAJ
..
CINAHL
..
EBSCO
..
IMEMR
..
ISC
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
enamad
..
:: ::
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی به همراه مصرف کورکومین بر سطح گالکتین-3 و پروکسی‌ردوکسین ۴ بافت قلب موش های سرطانی تحت درمان با دوکسوروبیسین
نرگس لقایی ، صدیقه حسین‌پور دلاور* ، مهران قهرمانی
، delavar2009@yahoo.com
چکیده:   (8 مشاهده)
زمینه و هدف: شیمی‌درمانی با داروهایی مانند دوکسوروبیسین و تراستوزوماب در بیماران مبتلا به سرطان سینه می‌تواند منجر به سمیت قلبی شود. درک سازوکار این آسیب‌ها برای کاهش عوارض و ادامه درمان اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف کورکومین بر شاخص‌های گالکتین-۳ و پروکسی‌ردوکسین ۴ در بافت قلب موش‌های سرطانی تحت درمان با دوکسوروبیسین بود.
مواد و روش ها:  در این مطالعه تجربی، ۴۰ موش صحرایی ماده ویستار (۱۸ تا ۱۹ گرم) به پنج گروه تقسیم شدند: ۱) سرطان+دوکسوروبیسین، ۲) سرطان بدون دارو، ۳) سرطان+دوکسوروبیسین+تمرین، ۴) سرطان+دوکسوروبیسین+کورکومین، ۵) سرطان+دوکسوروبیسین+تمرین+کورکومین. پروتکل تمرین تناوبی شامل شش دوره با شدت ۸۰۹۵٪ VO₂max و بازیابی فعال در ۳۰۳۵٪ VO₂max بود که طی ۸ هفته و ۵ روز در هفته اجرا شد. کورکومین با دوز ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم به‌صورت گاواژ یک ساعت پس از تمرین تجویز شد.
یافته ها: سطح گالکتین-۳ در گروه دوکسوروبیسین افزایش معناداری یافت، در حالی که سطح پروکسی‌ردوکسین ۴ در این گروه کاهش معناداری را نشان داد (001/0P=) در مقابل، در گروهی که تحت مداخله ترکیبی تمرین و کورکومین قرار گرفتند، سطح گالکتین-۳ کاهش و سطح پروکسی‌ردوکسین ۴ افزایش معناداری داشت  (001/0P=). اگرچه هر یک از مداخلات (تمرین یا کورکومین) به تنهایی نیز اثرات مشابهی را ایجاد کردند، اما اثر ترکیبی این دو مداخله بسیار چشمگیرتر بود.
نتیجه گیری: تجویز دوکسوروبیسین منجر به افزایش سطح گالکتین-۳ و کاهش سطح پروکسی‌ردوکسین ۴ در بافت قلب موش‌های سرطانی می‌شود. در مقابل، ترکیب تمرین و کورکومین اثرات محافظتی قابل توجهی داشت و باعث کاهش گالکتین-۳ و افزایش پروکسی‌ردوکسین ۴ شد. اگرچه هر یک از این مداخلات به تنهایی نیز مؤثر بودند، اما اثر هم‌افزایی ترکیب آن‌ها برجسته‌تر بود.
واژه‌های کلیدی: سرطان، دوکسوربیسین، کورکومین، تمرین تناوبی شدید، فشار اکسایشی
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1404/4/29 | ویرایش نهایی: 1404/7/20 | پذیرش: 1404/7/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print



Creative Commons License
This open access journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial ۴.۰ International License. CC BY-NC ۴. Design and publishing by Kashan University of Medical Sciences.
Copyright ۲۰۲۳© Feyz Medical Sciences Journal. All rights reserved.
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
مجله علوم پزشکی فیض Feyz Medical Sciences Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.17 seconds with 46 queries by YEKTAWEB 4725