زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدیبا مشکلات عملکردی و نقایص حرکتی عمدهای در فعالیتهای روزمره، تحصیلی و اجتماعی مواجه هستند که این امر لزوم شناسایی و بهکارگیری مداخلات درمانی مؤثر را دوچندان میسازد. از اینرو، هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر پروتکل بازیهای منتخب بر سطح عامل نوروتروفیک مشتق از مغز و رشد مهارتهای حرکتی درشت در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. مواد و روشها: این مطالعه کاربردی از نوع نیمه-تجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل انجام شد. ۴۰ کودک پسر مبتلا به DCD (تشخیص دادهشده با آزمون ویلسون) بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت ۲۴ جلسه (۸ هفته) پروتکل بازیهای منتخب را اجرا کردند، در حالی که گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. مهارتهای حرکتی درشت با استفاده از آزمون رشد حرکت درشت – ویرایش دوم و سطح BDNF با نمونهگیری خون (سرم) در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با سطح معنیداری 05/0 p<تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که بین گروههای تجربی و کنترل، تفاوت معنیداری در بهبود سطح BDNF و نمرات مهارتهای حرکتی درشت (دویدن، لی لی، جهیدن، سرخوردن، پرش از طول و یورتمه) وجود دارد (05/0 p<). در گروه تجربی، میانگین سطح BDNF و میانگین نمرات زیرمقیاسهای حرکتی بهطور چشمگیری افزایش یافتند. نتیجهگیری: اجرای بازیهای منتخب بهعنوان یک مداخله حرکتی ساختاریافته، میتواند بهطور مؤثری باعث افزایش سطح BDNF و بهبود قابلملاحظه رشد مهارتهای حرکتی درشت در کودکان مبتلا به DCD شود. لذا، گنجاندن این نوع مداخلات در برنامههای درمانی این کودکان توصیه میشود.