سابقه و هدف: سندرم گیلنباره (GBS) یک پلینورویوپاتی حاد و خودایمنی است که اغلب پس از ابتلا به عفونتهای ویروسی از جمله SARS-CoV-2 بروز میکند. با شیوع جهانی کووید-۱۹، نگرانیهایی در خصوص تغییر در بروز و تظاهرات بالینی GBS در کودکان مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی، تظاهرات بالینی و یافتههای پاراکلینیکی GBS در کودکان، پیش و پس از پاندمی کووید-۱۹، در یک مرکز درمانی مرجع در شمالغرب ایران انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی گذشتهنگر روی کلیه کودکان زیر ۱۸ سال مبتلا به GBS بستری شده در بیمارستان شهید مطهری ارومیه (از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۲) انجام شد. بیماران به دو گروه پیش از پاندمی (۱۳۹۶ تا ۱۳۹۹) و پس از پاندمی (۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲) تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک، علام بالینی و یافتههای پاراکلینیکی از پرونده بیماران استخراج شد.دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 27 و آزمونهای آماری tمستقل، دقیق فیشر و کای-دو تجزیهوتحلیل گردید. نتایج: از مجموع ۱۲۰ بیمار وارد شده به مطالعه، ۵۵ مورد مربوط به پیش از پاندمی و ۶۵ مورد مربوط به پس از پاندمی بودند. میانگین سنی بیماران 4/3 ± 8/5سال بود. بین دو گروه از نظر سن، جنس و محل سکونت تفاوت آماری معناداری وجود نداشت. تظاهرات بالینی شایع همچون ضعف اندام تحتانی، درد اندام و درگیری تنفسی در هر دو دوره دیده شد. در چهار بیمار پس از پاندمی، ابتلای قطعی به کووید-۱۹گزارش شد. هیچ تفاوت معناداری در یافتههای الکتروفیزیولوژیک (EMG-NCV)، تصویربرداریMRI یا مارکرهای التهابی (ESR و CRP) بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجهگیری: با وجود افزایش نسبی موارد GBS پس از پاندمی، تغییر معناداری در ویژگیهای بالینی و پاراکلینیکی بیماران نسبت به دوره پیش از پاندمی دیده نشد. نتایج این مطالعه ضرورت انجام تحقیقات آیندهنگر، با طراحی چندمرکزی و حجم نمونه بالاتر را برای بررسی ارتباط احتمالی بین کووید-۱۹ و GBS در جمعیت کودکان نشان میدهد.