زمینه و هدف: تعامل اجتماعی نقش بسیار مهمی در رشد شناختی و هیجانی کودکان ایفا میکند. شواهد جدید نشان میدهند که الگوهای تغذیهای ممکن است بر رفتارهای اجتماعی تأثیرگذار باشند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین الگوهای غالب تغذیهای و سطح تعامل اجتماعی در میان کودکان ۷ تا ۱۳ ساله در ایران انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۳۱۳ کودک به روش نمونهگیری تصادفی طبقهبندیشده از مراکز بهداشتی شهر کاشان انتخاب شدند. الگوی غذایی با استفاده از پرسشنامهی بسامد خوراکی (FFQ) شامل ۱۶۸ مادهی غذایی مورد ارزیابی قرار گرفت و الگوهای غالب تغذیهای با استفاده از تحلیل مؤلفههای اصلی (PCA) شناسایی شدند. سطح ارتباط اجتماعی با استفاده از پرسشنامهی تعامل اجتماعی (SCQ) سنجیده شد؛ بهطوریکه نمرات بالاتر نشاندهندهی ضعف بیشتر در تعامل اجتماعی بود. برای بررسی ارتباط بین الگوهای تغذیهای و نمرهی تعامل اجتماعی، از مدلهای رگرسیون خطی با تعدیل عوامل مخدوشکننده استفاده شد. یافتهها: چهار الگوی غالب تغذیهای شناسایی شد: الگوی شبهمدیترانهای، غربی، پرچرب و شیرین، و کمچرب و شیرین. پیروی بیشتر از الگوی تغذیهای شبهمدیترانهای (β= -0.31, p< 0.001) و الگوی کمچرب و شیرین (β= -0.37, p< 0.001) با عملکرد بهتر در تعامل اجتماعی همراه بود. در مقابل، پیروی بیشتر از الگوی غربی (β= 0.15, p= 0.009) و الگوی پرچرب و شیرین (β= 0.22, p< 0.001) با ضعف در تعامل اجتماعی ارتباط داشت. نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشاندهندهی نقش احتمالی الگوهای تغذیهای در عملکرد تعامل اجتماعی کودکان است. پیروی از الگوهای تغذیهای سالمتر ممکن است به بهبود رشد اجتماعی در کودکان کمک کند. انجام مطالعات طولی بیشتر برای تأیید این یافتهها ضروری است.