چکیده
سابقه و هدف: تعیین مقادیر مرجع تشخیصی (DRLs) برای شاخص‌های پرتودهی در روش‌های مختلف تصویربرداری می‌تواند به‌عنوان راهنمایی مؤثر در جهت کاهش مواجهه غیرضروری بیماران با پرتوهای یون‌ساز به‌کار رود. این مطالعه مقطعی با هدف بررسی میزان مواجهه بیماران با پرتو در طول آزمون‌های آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی قلبی، از طریق اندازه‌گیری دز سطحی (DAP) و تعیین مقادیر مرجع تشخیصی موضعی (local DRLs) انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی ۸۶ بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1398 انجام گرفت. مقادیر DAP با استفاده از سیستم  DAPمتر اتاقک یونیزاسیون مسطح با حجم 1 سانتی متر مکعب (مدل 77334 PTW ساخت کشور آلمان)  ثبت شد. اطلاعات دموگرافیک، نوع آزمون، مدت تابش و سایر متغیرها جمع‌آوری و مقادیر میانگین و میانه (به‌عنوان DRL local) محاسبه شدند. مقایسه بین گروه‌ها با آزمون تی‌مستقل و با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد.
یافته‌ها: مقدار DAP در آزمون آنژیوگرافی در محدوده 8.45 تا 96.59 و در آنژیوپلاستی در محدوده 3.52 تا 164.52 گری در سانتی‌متر مربع قرار داشت. مقدار DRL محلی برای آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی به ترتیب 20.2 و 43.5 گری در سانتی‌متر مربع به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: مقادیر DRL محلی حاصل از این مطالعه در هر دو روش پایین‌تر از گزارش‌های مشابه در مطالعات قبلی بود که می‌تواند بیانگر بهینه‌بودن تکنیک تابش‌دهی و استفاده مناسب از پارامترهای پرتودهی در این مرکز باشد.