زمینه و هدف: روند جدی بیماری کووید-19در افراد سالمند  و بخصوص  سالمندان مبتلا به بیماری‌های زمینه ای و مرگ و میر بیشتر   آنها پزشکان را وادار نمود که از رژیم های مختلف دارویی برای درمان این بیماری استفاده نمایند.  این مطالعه با هدف مقایسه نتایج رژیم های دارویی حاوی دگزامتازون و رژیم های بدون دگزامتازون در درمان سالمندان مبتلا به کووید-19 انجام گردید.

روش‌ها: در این مطالعه ی کوهورت گذشته نگر، نمونه ها شامل پرونده های بیماران سالمند مبتلا به کووید-19 بستری در بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد از شروع اپیدمی کووید-19تا دی ماه سال 1399 بودند به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و چک لیست علائم و نتایج درمان کووید طراحی شده توسط پژوهشگر بود. پس از جمع آوری داده ها و وارد کردن آنها در نرم افزار آماری SPSS21، جهت تحلیل داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس یکطرفه، کای دو، یو من ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد.

یافته‌ها: تعداد 900 پرونده مورد بررسی قرار گرفت که 1/49 درصد آنها مربوط به سالمندان مرد بود. نتایج نشان داد پنج رژیم از نظر متغیرهای سن، جنسیت، مصرف دخانیات، شاخص توده بدنی (BMI)، سابقه بیماری، نوع بیماری زمینه ای، نتیجه تست PCR  و عود و بستری مجدد همگن بودند(05/0>p ).  نتایج نشان داد که وجود دارویی مانند دگزامتازون در یک رژیم دارویی می تواند منجر به کاهش میزان انتقال به بخش مراقبت های ویژه  و مدت بستری در بیمارستان (001/0>p ) شود، اما تفاوتی در میزان مرگ و میر بیماران با رژیم های دارویی حاوی دگزامتازون و رژیم های دارویی بدون دگزامتازون وجود نداشت(072/0=p). نتایج همچنین نشان داد که که رژیم های حاوی دگزامتازون در مقایسه با رژیم های بدون دگزامتازون از شدت بیماری می کاهد(001/0>p ).  .

نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش حاکی از آن است رژیم های دارویی حاوی دگزامتازون مورد استفاده در درمان سالمندان مبتلا به کووید-19 بستری ممکن است در کاهش شدت بیماری، کاهش انتقال بیمار به بخش مراقبت های ویژه و کاهش مدت بستری سالمند در بیمارستان نقش داشته باشد.  مطالعات بیشتری لازم است در این زمینه انجام شود.