سابقه و هدف: ظهور جراحیهای لاپاروسکوپیک به بیمار و جراح کمک کرده است؛ با این حال ایجاد نوموپریتوئن طی جراحی، منجر به ایجاد اختلالات همودینامیک در بیمار میشود. در خصوص اثربخشی داروهای مختلف در جهت کاهش تاثیرات منفی پنوموپریتوئن نتایج متفاوتی گزارش شده است. در این مطالعه، اثربخشی دکسمدتومیدین و سولفات منیزیم بر پاسخهای همودینامیکی در طی کولهسیستکتومی لاپاروسکوپی مقایسه شد. روشها:این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بود که بر روی 61 بیمار انجام شد. بیماران به صورت تصادفی بلوکی به 3 گروه تخصیص یافتند. گروه کنترل (C) انفوزیون سالین، گروه دکسمدتومیدین (D) 1 میکروگرم بر کیلوگرم و سپس 5/0 میکروگرم بر کیلوگرم بر ساعت دکسمدتومیدین و گروه سولفات منیزیم (M) 2 گرم و سپس 9/0 میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت سولفات منیزیم دریافت کردند. ضربان قلب، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و فشار متوسط شریانی در زمانهای مختلف قبل و پس از مصرف دارو ثبت شد. آزمون های آماری T مستفل، ANOVA، و کای اسکوئر برای تحلیل تک متغیره و آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری برای تحلیل چند متغیره استفاده شد. 05/0>P به عنوان سطح معنی دار تلقی می شود. یافتهها:ایـن مطالعـه بر روی 61 بیمار انجام شـد. توزیع بیماران از نظر فاکتور های دموگرافیک و عمل جراحی در سه گروه یکسان بود(05/0<P). کمترین مقدار فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و فشار خون متوسط شریانی در هر سه گروه در زمان اینداکشن بود. تفاوت آماری معنی داری در اکثر زمان های اندازه گیری بین سه گروه مداخله دیده نشد. آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری اثرمتقابل زمان و گروه را بر فشار خون نشان نداد(05/0<p). ولی اثرات گروههای درمانی بر ضربان قلب معنی دار دیده شد(018/0=p). نتیجهگیری: انفوزیون دکسمدتومیدین عموماً بر تغییرات فشارخون بیمار موثر نبوده ولی بر تغییرات ضربان قلب تقریباً در تمام فرآیند اندازه گیری به طور چشم گیری موثرتر از سولفات منیزیوم و گروه کنترل بوده است. به طوری که از نظر تعداد ضربان قلب در گروه دکسمتدومیدین بیماران شرایط پایدارتری را تجربه کردند.