|
بررسی تاثیرهشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل کورکومین بر بیان ژن PCG1-α و سیترات سینتاز میتوکندریایی کاردیومیوسیت موش‌های نر مدل سکته قلبی
|
علیرضا نیکوزاده  ، رقیه پوزش جدیدی* ، علیرضا نورآذر ، مسعود اصغرپور ارشد ، جبار بشیری |
| ، poozesh@iaut.ac.ir |
|
|
چکیده: (85 مشاهده) |
سابقه و هدف: ناکارآمدی میتوکندریایی یکی از سازوکارهای احتمالی پیشرفت بیماری قلبی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل کورکومین بر بیان ژن PCG1-α و سیترات سینتاز میتوکندریایی کاردیومیوسیت موش‌های نر مدل سکته قلبی انجام شد.
مواد و روش ها: 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل سالم، کنترل سکته قلبی، تمرین هوازی، مکمل و تمرین + مکمل تقسیم شدند. گروه تمرین و تمرین+مکمل به مدت 8 هفته تحت تاثیر تمرین بر روی نوارگردان الکترونیکی هوشمند حیوانی به صورت 5 روز در هفته قرار گرفتند. در این زمان گروه کنترل سکته قلبی و مکمل برنامه تمرینی نداشت. کنترل سالم در ابتدا کشتار شدند. بیان ژن PCG1-α و سیترات سینتاز میتوکندریایی با استفاده از روش Real-time PCR به دست آمد ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﻮن شاپیرو-ویلک و تحلیل واریانس دو طرفه و یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺷﺪﻧﺪ.
نتایج:. یافته ها نشان داد که بیان PCG1-α و سیترات سینتاز کاردیومیوسیت‌ها در گروه‌های تمرین کرده با و بدون مصرف کورکومین به طور معنی‌داری بیشتر از گروه‌های مکمل و کنترل سکته قلبی است (001/0p=). بین دو گروه تمرین و تمرین + مکمل هم تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بیان هر دو ژن در گروه کنترل سکته قلبی کمتر از کنترل سالم بود (05/0 ≥P).
نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی به تنهایی و در ترکیب با کورکومین منجر به افزایش بیان ژن PCG1-α و سیترات سینتاز گردید. اثر توام تمرین و ورزش به طور غیر معنای داری بیشتر بود. |
|
| واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، کورکومین، انفارکتوس قلبی، گیرنده فعال کننده تکثیر پروکسی زوم گاما هم فعال ساز آلفا، سیترات سینتاز. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1401/2/19 | پذیرش: 1401/5/5
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
