سابقه و هدف: با توجه به شیوع بهجت در منطقه و اهمیت گرفتاری چشم در این بیماران و اطلاعات ناکافی آن در کشور و به منظور تعیین اپیدمیولوژی عوارض چشمی بیماری بهجت، این مطالعه در سال 1378 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش کار توصیفی بر روی 200 بیمار مبتلا به بهجت صورت پذیرفت و خصوصیات بیماران تعیین گردید و عوارض مختلف چشمی آن ها توسط متخصص چشم بررسی شد.

یافته ها: از 200 نمونه مورد بررسی، 58.5% بیماران مرد و 41.5% زن بودند. محدوده سنی بیماران در هنگام شروع درگیری چشمی 58-5 سال با میانگین سنی 31.5 سال بود. به طور کلی یووئیت شایع ترین عارضه چشمی در هر دو جنس بود (87%). بعد از واسکولیت شبکیه 53.7%، کاتاراکت 38%، آتروفی اپتیک 24.5% و اپی اسکلریت 7.7% می باشند. در بیماران زیر 30 سال ادم ماکولا و در 30 تا 39 سال یووئیت و در بیماران بالای 40 سال کاتاراکت به طور معنی دار شایع تر بود (P<0.001).

نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده که یووئیت شایع ترین یافته چشمی در هر دو جنس است باید آموزش کافی به بیماران داده شود که به محض شک به درگیری چشمی جهت معاینه دقیق به چشم پزشک مراجعه کنند تا با تشخیص به موقع بتوان حتی الامکان از بروز عوارض بیشتر جلوگیری نمود.