زمینه و هدف: استئوآرتریت یکی از شایع ترین بیماری های دوران سالمندی است . این بیماری از علل محدود سازی فعالیت و همراه با عوارض جسمانی، روانی بوده و بار اقتصادی سنگینی نیز به جامعه تحمیل می کند. هدف اصلی این تحقیق بررسی مقایسه تاثیر تمرینات آی چی و تای چی بر عملکرد حرکتی، تعادل عملکردی و ترس از افتادن در مبتلایان به آرتروزیت زانو بود. روش کار: 40 مرد بیمار مبتلا به استئوارتریت زانو به صورت تصادفی جفت شده در دو گروه تجربی 1 و تجربی 2 قرار گرفتند. برنامه تمرینی تای چی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه زیر نظر پژوهشگر انجام شد. شرکت کنندگان در گروه تمرینات آی چی نیز 60 دقیقه تمرینات را اجرا کردند. تمرینات در دمای 32 درجه و در عمقی در سطح شانه (پاها کمی خم) انجام شد. برای اندازه گیری متغیرهای عملکرد حرکتی بیماران از پرسشنامه WOMAC، تست برخاستن و رفتن، آزمون 30 ثانیه نشست و برخاست از روی صندلی، آزمون 40 متر پیاده روی سریع و آزمون بالا رفتن از پله برای بررسی تعادل عملکردی، ارزیابی ترس یا میزان افتادن از پرسشنامه ترس از افتادن (FES-I) استفاده شد. برای انجام محاسبات و تجزیه و تحلیل اطلاعات، بسته نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و روش T (P≤0/05) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد تغییرات درون گروهی عملکرد حرکتی، تعادل عملکردی و ترس از افتادن بعد از هشت هفته تمرین، در گروه تای چی و گروه آی چی معنادار بود (P≤0/05). بااینحال نتایج تفاوت معناداری را تنها در متغیر ترس از افتادن بین دو گروه را نشان داد (P≥0/05). نتیجه گیری: به طور کلی این مطالعه نشان می دهد که تای چی و آی چی حداقل به صورت کوتاه مدت می تواند به طور معنی داری باعثبهبود عملکرد حرکتی، تعادل عملکردی و ترس از افتادن بیماران مبتلا به استئوآرتریت شود و بنابراین به عنوان روشهای ورزشی امن در کنار درمان های دیگر جهت بیماری استئوآرتریت توصیه می گردد.