سابقه و هدف: افسردگی یک بیماری شایع، ناتوان کننده و به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است. شیوع کلی آن در جامعه حدود 15 تا 25 درصد می باشد و پژوهش های مختلف شیوع آن را بین دانشجویان از حدود 10 تا 64 درصد گزارش نموده اند. افسردگی می تواند موجب خودکشی، اعتیاد، اعتماد به نفس پایین و نتایج حاصل از آن، افت تحصیلی و در مجموع اختلال در عملکردهای مختلف شغلی، خانوادگی و اجتماعی شود که به طور مستقیم و غیر مستقیم هزینه های هنگفتی را به جامعه تحمیل نماید. نظر به اهمیت به دست آوردن شیوع افسردگی بین دانشجویان دانشگاه های مختلف جهت برنامه ریزی انواع پیشگیری ها، پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان افسردگی و تعیین عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان طی سال تحصیلی 77-76 انجام گرفت.

مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی بود. تعداد نمونه های مورد پژوهش، 310 نفر برآورد گردید که به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسش نامه به کار رفته، شکل کوتاه آزمایش استاندارد beck بود. عوامل مرتبط شامل: جنس، رتبه تولد، بومی و غیر بومی بودن و رشته تحصیلی می باشد با آمارهای توصیفی ارایه گردید.

یافته ها: در 307 فرد مورد بررسی، شیوع افسردگی 35.8% بود. بیشترین شیوع در دانشجویان دانشکده بهداشت به (42.3%) و کمترین شیوع مربوط به دانشکده پزشکی (28.4%) می باشد. افسردگی در دختران و پسران، رتبه، تولد، بومی و غیر بومی ها تفاوت چندانی نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر که بیانگر فراوانی افسردگی در بین دانشجویان است، باید تدابیری اتخاذ گردد تا استرس های فردی و محیطی دانشجویان کاهش یابد و با شناخت سریع و به موقع این اختلال از عواقب آن پیشگیری گردد.