سابقه و هدف: با توجه به شیوع آلودگی با سرب و عدم وجود دستگاه جذب اتمی در همه آزمایشگاه ها و این که اندازه گیری سرب خون توسط دستگاه جذب اتمی فقط وضع حال افراد را نشان می دهد، این تحقق با هدف مقایسه میزان پروتوپورفیرین گلبول قرمز با میزان سرب سرم به منظور جایگزین روشی ساده، در دسترس و در عین حال دقیق برای تشخیص آلودگی با سرب بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های بابل در سال های 78-1375 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش کارآزمایی بالینی، از نوع تشخیصی بر روی 857 نفر صورت پذیرفت. نقطه برش مسمومیت سرب در روش پروتوپورفیرین اریتروسیت، 0.53 میکرومول در لیتر و نقطه برش مسمومیت با سرم به روش جذب اتمی که مطابق استاندارد به عمل آمد، برابر با 0.68 میکرومول در لیتر بود. میزان حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت (PPV) و منفی (NPV) هر یک از روش ها و همبستگی این دو روش محاسبه شد.

یافته ها: تحقیق نشان داد که حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت (PPV) در روش اندازه گیری پروتوپورفیرین اریتروسیت به ترتیب برابر با 98%، 97% و 98% بود. در روش جذب اتمی حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت (PPV) و منفی (NPV) به ترتیب برابر با 74%، 68%، 69% و 72% بود.

نتیجه گیری: اندازه گیری پروتوپورفیرین اریتروسیت به عنوان روشی برای ارزیابی به طور نسبی دقیق میزان آلودگی با سرب می تواند به عنوان روش جایگزین اندازه گیری سرب سرم به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی مورد استفاده قرار گیرد. این روش با توجه به سرعت عمل، ساده بودن، هزینه کم و قابل دسترس بودن و بویژه این که وضعیت آلودگی با سرب را در مدت طولانی نشان می دهد، برای بررسی میزان آلودگی با سرب توصیه می شود.