سابقه و هدف: نظر به اهمیت اختلالات خلقی در دوران بارداری و گزارشات متفاوت از شیوع آن، این مطالعه جهت تعیین میزان و شدت افسردگی و عوامل موثر بر آن در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1378 صورت گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بود. زنان باردار 49-15 ساله که مسلمان، ایرانی و دارای گویش فارسی بوده و سابقه بیماری های روانی، مصرف دارو، ابتلا به بیماری مزمن و عفونی نداشته اند و در ضمن فاقد عوارض دوران بارداری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات از طریق مصاحبه ساختار یافته در زمینه خصوصیات فردی زنان باردار شامل سن، تحصیلات، شغل، وضعیت اقتصادی، سن حاملگی، تعداد حاملگی، سقط و مرده زایی، زایمان زودرس، تعداد فرزند در خانواده، سابقه نازایی، خواهان بارداری، جدایی از پدر و مادر (و یا هر دو) قبل از 15 سالگی، سابقه PMS، حمایت اجتماعی و حوادث ناگوار بررسی و ثبت گردید. برای تعیین افسردگی و شدت آن از آزمون Beck، تشخیص حوادث ناگوار از سیاهه Pikayl و برای بررسی حمایت اجتماعی از پرسش نامه Winefield and Tiggemann که برای فرهنگ جامعه ایران تنظیم شده است، استفاده گردید. در این پژوهش امتیاز تست بک (15-0) طبیعی و غیرافسرده و امتیاز 16 و بالاتر افسرده در نظر گرفته شد.

یافته ها: در این پژوهش 580 زن باردار مورد بررسی قرار گرفتند که در این بین 45.7% افسرده و 54.3% غیر افسرده بودند. بین افسردگی و سطح تحصیلات (P=0.002)، وضعیت اقتصادی (P=0.000)، تعداد فرزند در خانواده (P=0.000)، تعداد حاملگی (P=0.000)، هفته حاملگی (P=0.000)، ناخواسته بودن حاملگی (P=0.000)، جدا بودن از والدین قبل از 15 سالگی (P=0.000)، سابقه PMS با (P=0.001)، حمایت اجتماعی (P=0.000) و حوادث ناگوار (P=0.02) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: افسردگی در بارداری شایع است. توجه به وضعیت روحی زنان باردار و غربالگری بیماری های روانی توصیه می گردد. پیشنهاد می شود در خصوص اضطراب دوران بارداری و افسردگی بعد از زایمان مطالعات جامع تری صورت گیرد.