سابقه و هدف: تحقیقات نشان دادهاند انگیزش برای سلامتی بعد مهمی در رضایت از اوقات فراغت است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی در سالمندان ایرانی می باشد.
موارد و روشها: تعداد 552 شرکت کننده (347 مرد، 205 زن) سالمند با دامنه سنی 60 سال به بالا از 9 استان کشور طی سال 1392 به صورت چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیکی و مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی بود. دادهها با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی با چرخش واریماکس، تحلیل عامل تأییدی برای روایی سازه و هم چنین ضریب همبستگی پیرسون برای روایی سازه همسانی درونی، ضریب آلفای کرونباخ برای پایایی و آزمون تحلیل واریانس به منظور روایی سازه بررسی شدند.
نتایج: نتایج نشان داد این مقیاس از ساختار عاملی اکتشافی قابل قبولی برخوردار است، به طوری که 5 مؤلفه قابلیت عامل شدن را دارند و 17 گویه، 71/06 درصد واریانس را پیش بینی کردند. در تحلیل عامل تأییدی مدل مرتبه اول و دوم مقیاس به طور مناسبی تأیید شد. همچنین، نتایج نشان داد این مقیاس در کل و در 5 عامل از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است (آلفای کرونباخ از 0/70 تا 0/92). بهعلاوه، همبستگی مثبت و معنیداری بین گویهها با عوامل و بین عوامل با کل مقیاس وجود داشت.
نتیجه گیری: تحقیق حاضر بیانگر روایی و پایایی قابل قبول نسخه فارسی مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی در سالمندان ایرانی بود. بنابراین، از این مقیاس میتوان برای اندازهگیری ارجحیت تجربه تفریحی در سالمندان ایرانی استفاده کرد.
Farsi A, Fathirezaie Z, Zamani-Sani S H. Psychometrics of the recreation experience preference scale in Iranian elderly. Feyz 2016; 19 (6) :533-542 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-2923-fa.html
فارسی علیرضا، فتحی رضائی زهرا، زمانی ثانی سید حجت. روانسنجی مقیاس ارجحیت تجربه تفریحی سالمندان ایرانی . مجله علوم پزشکی فيض. 1394; 19 (6) :533-542