سابقه و هدف: سندروم روده تحریک پذیر، یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که عوامل روان شناختی در ایجاد و تشدید علایم آن نقش مهمی ایفا می کنند. این پژوهش با هدف بررسی نقش سبک های دلبستگی، کیفیت روابط موضوعی و قدرت ایگو در پیش بینی سندروم روده تحریک پذیر انجام گرفت.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات تحلیلی است که به روش مورد شاهدی انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر بیمارستان شهید بهشتی کاشان بود که در چهار ماه دوم سال 1392 مراجعه کرده بودند. نمونه ی پژوهش شامل 150 نفر مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر و 150 نفر سالم همتاسازی شده از همراهان بیماران بودند که به روش نمونه گیری در دسترس با توجه به ملاک های ورود انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از چک لیست جمعیت شناختی، مقیاس دلبستگی بزرگسالان، پرسشنامه روابط موضوعی و مقیاس قدرت ایگو استفاده شد.

نتایج: نتایج پژوهش نشانگر رابطه مثبت معنی دار بین سبک دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و رابطه منفی و معنی دار بین قدرت ایگو با سندروم روده تحریک پذیر بود. هم چنین، سبک های دلبستگی  ایمن، دلبستگی نا ایمن اجتنابی و روابط موضوعی، با سندروم روده تحریک پذیر رابطه معنی داری نداشتند. نتایج تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد که سبک دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و قدرت ایگو به عنوان پیش بینی کننده های ابتلاء به سندروم روده تحریک‌پذیر می‌باشند.

نتیجه‏گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر می رسد درکنار وجود آمادگی‌های وراثتی و ژنتیکی در ابتلاء به سندروم روده تحریک‌پذیر، سبک دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و قدرت ایگو توانایی پیش بینی  روانی اجتماعی این سندروم را دارند.