سابقه و هدف: رگ زایی فرآیندی ضروری در تکوین محسوب می شود. اوژنول برای درمان بیماری‌های مختلف کاربرد فراوانی دارد. در پژوهش حاضر اثر اوژنول بر رگ زایی در مدل حلقه آئورت موش صحرایی بررسی شده است.

مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه تجربی ابتدا آئورت موش صحرایی در ماتریکس کلاژنی کشت داده شد و پس از مشاهده جوانه ها نمونه ها به گروه های کنترل و تجربی (تیمار با غلظت های 1، 2، 4 و 8 میلی مولار اوژنول) تقسیم گردید؛ به طوری که در هر غلظت سه نمونه در نظر گرفته شد. پس از طی شدن زمان 24 و 48 ساعت از انجام تیمار عکس برداری انجام شد. و تعداد و طول انشعابات رگی توسط نرم افزارImage J تعیین گردید.

نتایج: تعداد و طول جوانه های عروقی در گروه های تجربی 2، 3 و 4 با مقادیر میانگین و انحراف معیار (56/1±31/171 میلی متر، 57/0±36/16)، (88/1±03/163 میلی متر، 15/1±66/11) و (59/0±35/140 میلی متر، 57/0±66/6) در 24 ساعت و نیز مقادیر (47/0±32/171 میلی متر، 15/1±33/15)، (91/0±91/134 میلی متر، 15/1±33/9) و (59/0±67/100 میلی متر، 15/1±66/2) در 48 ساعت بعد از تیمار با اوژنول نسبت به گروه کنترل (35/3±79/195 میلی متر، 57/0±66/18) کاهش معنی دار به صورت وابسته به دوز و زمان نشان داد (05/0>P).

نتیجه گیری: اوژنول به صورت وابسته به دوز و زمان اثر مهاری بر رگ‌زایی در مدل حلقه آئورت موش صحرایی دارد، لذا می‌تواند در مطالعات مربوط به سرطان و حالات پاتولوژیک وابسته به رگ‌زایی مورد توجه قرار گیرد.