سابقه و هدف: به­منظور مقایسه نتایج بینایی عمل جراحی آب مروارید در دو گروه از بیماران یک چشمی (چشم دیگر فاقد دید یا دارای دید کمتر از 200/20) این مطالعه انجام گرفت.

مواد و روش­ها: در این مطالعه آینده نگر کل بیماران یک چشمی با آب مروارید (که بهترین دید اصلاح شده چشم آنها کمتر از 200/20 بود) مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بینایی بر اساس تابلو اسنلن قبل از عمل و سه ماه بعد از عمل، عوارض عمل جراحی، علت کاهش دید در چشم دیگر بیماران در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. تمام بیماران حداقل به­مدت 3 ماه پیگیری شدند.

نتایج: میانگین سنی بیماران 13 ± 52 سال بود. پنجاه و هشت درصد از بیماران زن بودند. شایع­ترین علت­های کاهش دید در چشم دیگر بیماران گروه اول به­ترتیب رتینوپاتی دیابتی (4/32 درصد) و تروما (31 درصد) و در گروه دوم به­ترتیب رتینوپاتی دیابتی (7/41 درصد)، بیماری­های وابسته به سن در ماکولا (6/18 درصد) و تروما (2/14 درصد) بود. سه ماه بعد از عمل جراحی در 58 درصد از بیماران گروه اول و 42 درصد از بیماران گروه دوم بهترین دید اصلاح شده بالاتر از 40/20 بود. نتایج بینایی بعد از سه ماه در دو گروه تفاوت معنی­داری نداشت (834/0=P).

نتیجه­گیری: عمل جراحی آب مروارید به­روش فیکو و گذاشتن لنز داخل چشمی در بیماران یک چشمی بی­خطر بوده و باعث بهبودی دید در آنها می­شود.