سابقه و هدف: درمان با داروهای ضد صرع باعث تاثیر بر عملکرد اندوکرین می­شود و در این میان داروهای فنوباربیتال و کاربامازپین و سدیم والپروات اهمیت دارند. مطالعه حاضر برای ارزیابی اثرات کاربامازپین یا سدیم والپروات بر روی تست­های عملکرد تیروئیدی طراحی شده است.

مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی 50 بیمار که از مهرماه 1389 تا شهریور1390 به بیمارستان شهید بهشتی کاشان مراجعه­کرده­ بودند به دو گروه دریافت­کننده کارمابازپین و دریافت­کننده سدیم والپورات تقسیم شدند . افرادی که سابقه بیماری تیروییدی/کبدی کلیوی/حاملگی و یا مصرف سایر داروها نظیر لووتیروکسین و قرص­های ضد بارداری و کورتون داشتند و نیز بیماران تشنجی که داروی ضد تشنج مصرف می­کردند، از مطالعه حذف شدند. از افراد مورد مطالعه 5 میلی­لیتر خون ناشتا گرفته شد و شاخص­های تیروییدی T₃ T₄, FT₄ ,TSH ,T₃R Uptake در بدو ورود و نیز 2 ماه پس از درمان انداره­گیری شدند.

نتایج: برای 22 بیمار کاربامازپین و برای 28 نفر دیگر سدیم والپروات تجویز شد. 44 بیمار تشنج تونیک-کلونیک و 6 نفر تشنج پارشیال داشتند. میانگین سطح سرمی T₃ در گروه کاربامازپین تغییری نداشت. سطح T₄ کاهش یافت، سطوح TSH و FT₄ افزایش یافت و سطح T₃RU بدون تغییر بود. و این تفاوت­ها از لحاظ آماری معنی­دار نبود. در گروه مصرف ­کننده سدیم والپروات سطح T₃ افزایش داشت که از لحاظ آماری معنی­دار بود (038/0=P).

نتیجه­گیری: در مجموع می­توان گفت مصرف سدیم والپروات باعث افزایش در میانگین سطح سرمی T₃ افراد می­شود.