سابقه و هدف: علی رغم اینکه سرطان پوست شایع ترین سرطان در ایران است، اما اپیدمیولو‍ژی آن در کشور به طور منظم مرور نشده و مطالعات انجام شده در این زمینه محدود و پراکنده است. هدف از این مطالعه مرور اپیدمیولوژی سرطان پوست و تغییرات روند زمانی بروز آن در ایران است.

مواد و روش ها: در این مطالعه مروری نقلی از مقالات علمی موجود در پایگاه‌های ملی و بین المللی طی سال های90-1379 که به بررسی اپیدمیولوژی و عوامل خطر سرطان پوست پرداخته بودند، استفاده گردید. در مجموع 15 مقاله در پایگاه‌های ملی و 5 مقاله در پایگاه های دیگر، مورد بررسی قرار گرفت. در ضمن، از گزارشات کشوری نظام ثبت سرطان نیز استفاده شد.

نتایج: بر اساس گزارشات کشوری نظام ثبت سرطان در طی سال های 87-1382، میزان بروز اختصاصی سنی سرطان پوست در حال افزایش است؛ بیشترین و کمترین میزان بروز اختصاصی سنی به ترتیب در گروه های سنی 80-84 و 4-0 سال است. با وجود این که درصد ابتلا به سرطان پوست نسبت به کل سرطان ها از 7/15 به 1/13 درصد کاهش یافته است، ولی این سرطان هم چنان شایع ترین سرطان کشور می باشد. شایع ترین نوع مورفولوژیک آن، بازال سل کارسینوما بوده که در زنان میزان بروز آن از 9/75 به 9/65 درصد و در مردان از 69 به 1/59 درصد کاهش یافته است. صورت، سر و گردن محل های 92 درصد از موارد سرطان پوست بودند.

نتیجه گیری: با توجه به میزان بروز بالای این بیماری و محدود بودن مطالعات انجام شده، پیشنهاد می گردد پژوهش های بیشتری در خصوص بررسی عوامل خطر، راهکار های پیشگیری و ارتقاء بقاء این سرطان انجام شود.