سابقه و هدف: لیشمانیوزیس جلدی از مشکلات عمده سلامت در بسیاری از کشورها است. کانتاریدین جزو ترکیبات ترپنوئیدی است که در سوسکهای خانواده Meloidae و Oedomeridae وجود داشته و مادهایی تاولزاست. در طب سنتی کانتاریدین برای درمان زگیل بهکار رفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر سایتوتوکسیک کانتاریدین بر بقای پروماستیگوت و ماکروفاژ آلوده به انگل لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنی میباشد.
مواد و روشها: تحقیق حاضر با طراحی تجربی و با دوز 106 انگل در میلیلیتر و 105 ماکروفاژ آلوده به انگل صورت گرفت. اثر کانتاریدین با غلظتهای 5/0 تا 50 میکروگرم در میلیلیتر، بر بقای پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژوز در شرایط برونتنی پس از گذشت 72 و 48، 24 ساعت، با روش MTT تعیین شد.
نتایج: کانتاریدین با غلظتµg/mL 50 وµg/mL 5/0 پس از 72 ساعت در پروماستیگوتها بهترتیب 86/49 درصد و 26/14 درصد کشندگی داد. میزان کشندگی کانتاریدین با غلظتµg/mL 50 پس از 72 ساعت در ماکروفاژ آلوده به لیشمانیا ماژور 97/29 درصد و کانتاریدین با غلظت µg/mL 5/0، 33/2 درصد بود. درصد کشندگی کانتاریدین با غلظتµg/mL 50 وµg/mL 5/0 پس از 72 ساعت در ماکروفاژهای غیرآلوده بهترتیب، 86/22 و 23/15 بود.
نتیجهگیری: کانتاریدین بر روی پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور و ماکروفاژهای آلوده به انگل اثر کشندگی دارد. توصیه میشود که تحقیقات بیشتری در شرایط درونتنی جهت بررسی اثربخشی این ترکیب شیمیایی انجام شود.
Maroufi Y, Ghaffarifar F, Dalimi A, Sharifi Z, Hasan Z. A study on the cytotoxic effect of cantharidin on Leishmania major promastigote and amastigote survival in vitro. Feyz 2012; 16 (5) :406-413 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-1651-fa.html
معروفی یحیی، غفاری فر فاطمه، دلیمی عبدالحسین، شریفی زهره، حسن زهیر. بررسی اثر سایتوتوکسیک کانتاریدین بر بقای پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی. مجله علوم پزشکی فيض. 1391; 16 (5) :406-413