سابقه و هدف: با توجه به شیوع قندخون بالا و روند رو به افزایش آن به ویژه در افراد دیابتی و عوارض شناخته شده آن و وجود بعضی کاستی‌ها در تحقیقات قبلی و عدم گزارش تحقیقی در منطقه و به منظور تعیین تأثیر آموزش بر تغییر قند خون، این تحقیق روی بیماران دیابتی شهرستان کاشان در سال 1380 انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: مطالعه به روش تجربی بر روی 60 نفر از بیمارانی که قبلاً دیابت آنها توسط پزشک متخصص تأیید و حداقل یک سال از زمان ابتلای آنها گذشته بود، انجام گرفت. ابتدا بدون آنکه بیماران اطلاعی از برنامه آموزشی داشته باشند، به عنوان نمونه انتخاب و از آنها چک‌لیست حاوی اطلاعات دموگرافیک و اختصاصی بیماری قند پر شد و 3 نوبت قند خون ناشتا و 3 نوبت قند خون غیر ناشتا (ساعت 5 بعد از ظهر) گرفته شد. سپس بیماران در شرایط یکسان به مدت 2 هفته در بیمارستان شهید بهشتی کاشان به صورت چهره به چهره آموزش دریافت نمودند و 3 ماه آموزش‌های دریافت شده را به کار گرفتند، در حالی که کاملاً تحت نظر و بررسی بودند و در این مدت نمونه‌هایی که دچار سرماخوردگی یا بیماری تأثیرگذار بر قند خون بودند و یا در بیمارستان بستری شده بودند، از مطالعه حذف گردیدند. پس از پایان دوره مجدداً چک‌لیست پر شد و 3 نوبت قند خون ناشتا و 3 نوبت قند خون غیر ناشتا گرفته شد که نتایج با آزمون آماری MC Nemar's مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.

یافته‌ها: تحقیق روی 60 نفر شامل 6/41 درصد مرد و 3/58 درصد زن دارای طیف سنی 22 تا 60 سال که مـدت ابتلا به دیابت آنها از 1 تا 15 سال بـود، انجام گـرفت. قند خـون ناشتای غـیر طـبیعی از 95 درصـد به 3/48 درصد (0001/‍ P< ) و قند خون غیر ناشتا نیز از 6/91 درصد به 6/71 درصد کاهش یافت (001/ 0 p < ).

  نتیجه گیری و توصیه ها: تحقیق نشان داد که آموزش در کنترل قند خون با موفقیت همراه بوده است. لذا توصیه می‌گردد تحقیقات بیشتری در زمینه آموزش به عمل آید تا بیماران مبتلا به دیابت از آسایش بیشتری برخوردار باشند.