سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus MRSA) مهمترین عامل ایجاد عفونت بیمارستانی است. هدف از این مطالعه تعیین خصوصیات مولکولی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی و شناسایی ژن mec و هم چنین تیپ بندی SCCmec در بیماران بیمارستان شهید بهشتی کاشان می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی روی 150 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1388 انجام پذیرفت. سویه ها با تست های بیوشیمیایی نظیر رنگ آمیزی گرم، کاتالاز، کواگولاز، تست DNase و تخمیر قند مانیتول تایید گردید. ژنوتیپ SCCmec با روش multiplex PCR تعیین شد و نتایج با استفاده از آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر تحلیل گردید.

نتایج: 87 مورد از 150 سویه (58 درصد) استافیلوکوکوس اورئوس حامل ژن mecA بود.34 سویه از 87 سویه مقاوم به متی سیلین (1/39 درصد) از بیمارستان و 53 سویه (9/60 درصد) از جامعه بود. 3 سویه از 87 نمونه (4/3 درصد) دارای ژن SCCmec typeI، 12 سویه (8/13 درصد) SCCmec typeII، 8 سویه (2/9 درصد) SCCmec type IVb،4 سویه (6/4 درصد) SCCmec type IVd و 3 سویه (4/3 درصد) SCCmec typeV بودند.

نتیجه گیری: بیش از نیمی از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس دارای ژن mecA بوده و افزون بر 60 درصد آن ها از جامعه (CA-MRSA) جداشده بودند. هم چنین، SCCmec typeII فراوان ترین ژنوتیپ جدا شده از نمونه ها بود.