TY - JOUR T1 - The effect of cyclooxygenase-2 inhibition on pentylenetetrazole-induced seizure threshold in mice TT - اثر مهار آنزیم سیکلو اکسیژناز-2 بر آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری JF - KAUMS JO - KAUMS VL - 22 IS - 3 UR - http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-3599-fa.html Y1 - 2018 SP - 258 EP - 266 KW - Seizure KW - Pentylenetetrazole KW - Cyclooxygenase-2 KW - GABA N2 - سابقه و هدف: مطالعات قبلی نقش حفاظتی آنزیم سیکلواکسیژناز را در پیشرفت صرع نشان داده ­اند. بااین­ حال، دخالت سیکلواکسیژناز-2 در بیماری­زایی صرع کاملا شناخته شده نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سلکوسیب و نیمزولاید (مهارکننده­ های اختصاصی سیکلو اکسیژناز-2) بر آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش­ های سوری طراحی گردید. مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی موش ­های سوری نر سفید به ­صورت تصادفی به 13 گروه شامل گروه­ های کنترل، حلال (توئین 80)، و 11 گروه آزمایشی دریافت­ کننده نیمزولاید (2/5، 5 و 10 میلی­ گرم بر کیلوگرم)، سلکوکسیب (2/5، 5 و 10 میلی­ گرم بر کیلو­گرم)، دیازپام (0/1، 0/5 و 5 میلی ­گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دوز غیرموثر دیازپام با نیمزولاید یا سلکوکسیب تقسیم شدند. آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در همه گرو ه­ ها ارزیابی گردید. نتایج: نیمزولاید (2/5 و 5 میلی­ گرم بر کیلوگرم)، سلکوکسیب (2/5 و 5 میلی­ گرم بر کیلوگرم) و دیازپام (5/0 و 5 میلی­ گرم بر کیلوگرم) به ­طور معنی­ داری آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول را در مقایسه با گروه حلال افزایش دادند (0/05<P). همچنین، تنها ترکیب دوز غیرموثر دیازپام (0/1 میلی­ گرم بر کیلوگرم) با سلکوکسیب (2/5 میلی­ گرم بر کیلوگرم) اثر حفاظتی معنی­ داری در مقابل تشنج ناشی از پنتیلن تترازول نشان داد (0/01<P). نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه حاضر نقش احتمالی ایزوآنزیم COX-2 را در بیماری­زایی صرع نشان می­ دهد. احتمال می ­رود برخی مهار­گرهای COX-2 نظیر سلکوکسیب از طریق نورون­های گاباارژیگ عمل کرده و با افزایش رهایش گابا موجب کاهش تحریک ­پذیری شوند. همچنین، تفاوت اثر سلکوکسیب و نیمزولاید می ­تواند مربوط به اثر متفات این دو ترکیب بر COX-1 و COX-2 باشد. M3 ER -