سابقه و هدف : سوانح و حوادث یکی از مشکلات عمده بهداشتی، درمانی و اجتماعی جوامع امروزی را تشکیل می دهند و تروما علت اصلی مرگ و میر، بستری و ناتوانی در تمام گروههای سنی1 تا 40 سال میباشد. در این بین فراوانی آسیب سیستم ادراری تناسلی در 10- 3 درصد موارد گزارش شده است. تاخیر در مراقبت از این بیماران ممکن است پیامدهای ناگواری را به دنبال داشته باشد. این پژوهش با هدف تعیین پیامدهای زودرس تروماهای سیستم ادراری تناسلی در دو بیمارستـان کرمانشاه طی 15 سال اخیر انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع مقطعی میباشد. جامعه مورد پژوهش این مطالعه، 143 بیمار مبتلا به تروما بودند که طی سالهای 87-1373 به بیمارستان چهارمین شهید و بیمارستان امام رضا (ع) مراجعه نمودهاند. با مراجعه به پرونده این بیماران اطلاعات لازم جمع آوری شده و توصیف شدند.
نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد 7/93 درصد بیماران را مردان تشکیل می دادند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 6/13 ±51/28 سال بود. 5/80 درصد افراد مورد مطالعه دچار ترومای غیرنافذ بودند. محل ایجاد صدمه در 2/26 درصد موارد پنیس، 8/24 درصد مجرا، 3/21 درصد بیضه و 7/17 درصد کلیه بود. علت ایجاد صدمه در 8/21 درصد؛ ضربه، 1/21 درصد؛ سقوط از ارتفاع و3/11 درصد؛ تصادف بود. روش تشخیص در اکثر موارد (8/53 درصد) معاینه بالینی بود. نوع درمان انجام شده در 2/73 درصد موارد جراحی باز بود. یک نفر از بیماران مورد بررسی فوت نمود. پیامد ترومای وارد شده شامل دو مورد نفرکتومی، یک مورد برداشتن مثانه و 52 مورد ترمیم بود.
نتیجهگیری : بیشترین پیامد زودرس تروماهای سیستم ادراری در این مطالعه، ترمیم محل صدمه دیده بود که از طریق عمل جراحی انجام گردید. لذا سازماندهی مناسب مراکز تروما و آموزش خود مراقبتی به بیمار در خصوص نیاز به پیگیری معالجات سبب دستیابی بهتر به مراقبتهای بالینی مقتضی و کاهش عوارض دیررس خواهد شد.
Jalalvandi F, Salehi S, Modori A, Karami S, Moradi M R, Rezaei M et al . Early outcomes of genitourinary system traumas in Kermanshah (1994 -2008). Feyz 2009; 12 (5) :44-48 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-701-fa.html
جلالوندی فرشته، صالحی ثریا، مدیری آلاله، کرمی شهین، مرادی محمود رضا، رضایی منصور و همکاران.. پیامدهای زودرس ناشی از ترومای سیستم ادراری تناسلی در بیمارستان های کرمانشاه طی سال های 87-1373. مجله علوم پزشکی فيض. 1387; 12 (5) :44-48