سابقه و هدف: هماتوم داخل جمجمه متعدد ناشی از وارد شدن ضربه به سر پدیدهی شایعی نیست. وجود آمار دقیق در مورد میزان وقوع آن مواجه شدن با ضایعه را سادهتر میکند. مطالعهی حاضر به منظور تعیین میزان بروز و تلاش برای یافتن نشانگرهایی برای تشخیص زودتر این معضل انجام شده است.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی کلیه مصدومین ضربهی مغزی جرّاحی شده از مهر 1385 تا پایان شهریور 1387 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر سن، جنس، تعداد اعمال جراحی، عامل ایجاد تروما، وجود شکستگی جمجمه، معیار GCS ، و یافتههای CT اسکن قبل از هر عمل جراحی بررسی شده و سپس با شاخصهای توصیفی و تستهای آماری مجذور کای و t دانشجوئی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج : در مجموع طی دو سال، 121 عمل جراحی بر روی 96 مورد تشخیص داده شده انجام گردید، که به علت وجود هماتوم، 73 مصدوم (3/75درصد) یک بار و 23 مورد (7/24درصد) بیش از یک بار جراحی شدند. دامنهی سنی بیماران به ترتیب بین 6 ماه تا 83 سال و 17 تا 66 سال و متوسط آن 1/24 ± 7/40 و 9/15 ± 7/33 سال بود. نسبت مرد به زن در موارد هماتوم یک طرفه، 7/13 به 1 و در هماتوم دو طرفه، 22 به 1 بود. انواع شکستگی جمجمه در 31 مورد (43 درصد) از 73 مصدوم یک طرفه و 12 مورد از 23 مصدوم (52 درصد) دو طرفه دیده شد. تفاوت معنیدار آماری از نظر سن، جنس، عامل ایجاد تروما، وجود شکستگی جمجمه، و معیار GCS مشاهده نشد ( 05/0 p> ). هماتوم دوطرفه به صورت معنیداری در گروه هماتوم ساب دورال بیشتر از انواع ضایعات دیگر بود (004/0 P= ).
نتیجهگیری: شیوع بالای حوادث، شانس وقوع هماتومهای دو طرفهی مغز را نیز افزایش داده است. در این مطالعه دستیابی به نشانگری برای پیشبینی این مشکل میسر نشد، لذا توصیه میشود موضوع مورد توجه جدی قرار گرفته و مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.