سابقه و هدف: آخرین مرحله بیماری مزمن کلیوی ( ESRD ) نیازمند درمان جایگزین می­باشد که بهترین درمان آن پیوند کلیه است. وجود دیابت قبل یا بعد از پیوند اثرات نامطلوبی بر بیمار و کلیه پیوندی دارد. این مقاله به مقایسه دقیق اثرات دیابت قبل از پیوند و دیابت بعد از پیوند ( PTDM ) بر عوارض و پیامدهای پیوند کلیه می­پردازد. این مطالعه در شهرستان کاشان و بر روی بیمارانی که در طی سالیان 1380-1385 پیوند کلیه دریافت کرده بودند، انجام گرفت.

مواد و روش­ها: این پژوهش به روش کوهورت تاریخی انجام شد. بیماران به سه گروه که از نظر سن و جنس و نوع بیماری زمینه­ای کلیوی با هم مطابقت داشتند، تقسیم شدند. گروه نخست، بیمارانی بودند که قبل از پیوند دیابت داشتند، گروه دوم بیمارانی بودند که قبل از پیوند دیابت نداشتند ولی پس از آن مبتلا به دیابت ( PTDM ) شدند و گروه سوم بیمارانی بودند که نه قبل و نه بعد از پیوند دیابت نداشتند. پرونده همه بیماران به مدت یک سال از نظر عملکرد تاخیری پیوند کلیه، رد پیوند، عفونت سیستمیک، سرطان، برگشت بیماری زمینه­ای کلیه، بیماری­های قلبی ـ عروقی و مرگ ناشی از آنها بررسی شد.

نتایج: تعداد کل بیماران شرکت­کننده در این مطالعه 155 نفر (در هر گروه 35 نفر) بود و میانگین سنی آنها در گروه نخست، دوم، سوم به ترتیب 47، 3/47، 1/47 سال بود. میزان بروز پیامدها و عوارض نام­برده در هر گروه به ترتیب 9/82، 1/57، 9/22 درصد بود. پس از یک سال، میزان حفظ کلیه پیوندی به ترتیب 5/68، 1/77، 4/91 درصد و میزان زنده ماندن بیماران به ترتیب 8/82، 5/88، 1/97 درصد بود.

نتیجه­گیری: در این مطالعه، شیوع PTDM تا یک سال پس از پیوند کلیه 21 درصد به دست آمد. بروز عوارض و مرگ طی این مدت پس از پیوند در گروه نخست (مبتلایان به دیابت قبل از پیوند) بیشترین و در گروه سوم (غیردیابتی) کمترین بود. لذا پیگیری دقیق بیماران پیوندی از نظر بروز PTDM و نیز توجه بیشتر به بیمارانی که قبل از پیوند دیابت دارند، از نظر کنترل قند و بروز عوارض سفارش می­گردد.