سابقه و هدف: با توجه به تناقض های موجود در مورد تاثیر پارتوگراف بر طول زایمان و سرانجام حاملگی و با عنایت به این که تاکنون در ایران در زمینه پارتوگراف و فواید کاربرد آن در مراکز زایمانی تحقیق جامعی به عمل نیامده، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر پارتوگراف بر طول زایمان و سرانجام حاملگی زنان نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان میرزاکوچک خان در سال 1376 انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی (Clinical trial) بر روی 200 نفر زن باردار صورت گرفت. صد زن در گروه تجربی تحت کنترل مستقیم محقق بوده و اداره زایمان آن ها با استفاده از پارتوگراف به عمل آمد و 100 زن در گروه شاهد قرار گرفتند. تاثیر پارتوگراف بر مدت زایمان، تعداد معاینه های واژنی، زایمان های طولانی، زایمان های انسدادی، نمره آپگار نوزاد، مرگ نوزاد، نوع زایمان، پارگی رحم، انفوزیون اکسی توسین، مدت انفوزیون اکسی توسین و وضعیت آمنیوتومی مورد بررسی قرار گرفت و با آزمون های مختلف مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: سن بیماران 3±21.8 سال و طول مدت زایمان در گروه شاهد 298±510.2 دقیقه و در گروه تجربی 228±436 دقیقه بود. تعداد معاینه های مهبلی در گروه شاهد 7 مرتبه و در گروه تجربی 4.5 بار بود. زایمان طولانی از 26% درصد در گروه شاهد به 10% در گروه تجربی رسید. چهار درصد از افراد گروه شاهد و 1% از افراد گروه تجربی زایمان انسدادی داشتند. نمره آپگار دقیقه اول در 99% از نوزادان مادران گروه شاهد و 98% از نوزادان مادران گروه تجربی، 8 الی 10 بود. مرگ نوزاد و پارگی رحم در هیچ یک از دو گروه مورد بررسی رخ نداد. چهار درصد از افراد گروه شاهد، زایمان غیر طبیعی داشتند. در گروه تجربی نیز در 4% (1% واکیوم و 3% سزارین) زایمان غیر طبیعی صورت گرفت. انفوزیون اکسی توسین در 54% از افراد گروه شاهد و 15% از افراد گروه تجربی انجام گرفت. مدت انفوزیون اکسی توسین در گروه شاهد 142±268 دقیقه و در گروه تجربی 110±235.6 دقیقه بود. در میان زنانی که آمنیوتومی شدند 38.9% از افراد گروه شاهد و 5.8% از افراد گروه تجربی در مرحله نهفته زایمان آمنیوتومی بودند.

نتیجه گیری: استفاده از پارتوگراف، به عنوان یک وسیله ارزان، مفید و عملی در تصمیم گیری زود هنگام و ارجاع بیمار یاری دهنده است. پارتوگراف هم چنین کیفیت، نظم زایمان و اداره آن را افزایش می دهد.