گروه آموزشی هوشبری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران ، z.jafari13711@gmail.com
چکیده: (717 مشاهده)
زمینه و هدف:مدیریت راه هوایی در حین بیهوشی عمومی برای جراحیهای اسپاینال از اهمیت ویژهای برخوردار است و انتخاب روش بهینه میتواند بر پایداری همودینامیک و بروز عوارض پس از عمل تأثیر مستقیم بگذارد. این مطالعه با هدف مقایسه تغییرات همودینامیکی و میزان عوارض پس از عمل بین دو روش متداول لولهگذاری داخل تراشه (Endotracheal Intubation)و ماسک حنجرهای(Laryngeal Mask Airway) در بیماران تحت جراحی دیسک کمر طراحی شد روشها:در این کارآزمایی بالینی، ۸۰ بیمار کاندید جراحی دیسک کمر در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۳۹۹ به روش در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه ۴۰ نفره لولهتراشه و لارنژیال ماسک تقسیم شدند. راه هوایی در یک گروه با لوله داخل تراشه (در وضعیت طاقباز) و در گروه دیگر با ماسک حنجرهای (در وضعیت پرون) برقرار گردید. پارامترهای همودینامیک شامل فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب در زمانهای پایه، حین عمل (دقیقههای ۵، ۱۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵، ۶۰) و دوره ریکاوری اندازهگیری و ثبت شد. عوارضی مانند تهوع و استفراغ نیز در دوره پس از عمل مورد پایش قرار گرفت. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازههای تکراری، آنالیز کوواریانس و آزمون دقیق فیشر تحلیل شدند. یافتهها:میانگین ضربان قلب و فشار خون دیاستولیک در گروه لوله داخل تراشه در تمامی زمانهای اندازهگیری بهطور معناداری بالاتر از گروه ماسک حنجرهای بود (0/05>P).فشار انتهای دمی دیاکسیدکربن (EtCO2) در دقیقه ۴۵ در گروه ماسک حنجرهای افزایش بیشتری نشان داد. همچنین، بروز تهوع و استفراغ در ساعات اولیه پس از بیهوشی در گروه لوله داخل تراشه بهطور قابل توجهی بیشتر بود. نتیجهگیری:با توجه به یافتهها، به نظر میرسد استفاده از ماسک حنجرهای در مقایسه با لولهگذاری داخل تراشه برای بیماران تحت جراحی دیسک کمر، با نوسانات همودینامیک کمتر و عوارض پس از عمل کمتری همراه است. بنابراین، میتوان از این روش به عنوان یک جایگزین ایمن و مؤثر در این گونه جراحیها استفاده نمود.
