سابقه و هدف: تریکومونازیس بیماری مقاربتی دستگاه ادراری تناسلی بوده که عوارض شناخته شده و متعددی دارد. با توجه به شیوع متفاوت این انگل در کشور و موارد زیاد آلودگی بدون علایم بالینی، تحقیقی جهت تعیین شیوع تریکومونازیس و نقش عوامل موثر در بروز بیماری در مراکز تنظیم خانواده و کلینیک زنان کاشان طی سال های 73-1372 صورت پذیرفت.
مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی 900 خانم انجام گرفت و نمونه های ترشح واژنی که با یکی از روش های گسترش مرطوب، کشت دیاموند اصلاح شده، کشت دورسه و رنگ آمیزی پاپانیکلایو مثبت باشد به عنوان بیمار تلقی شدند و نقش عوامل سن، میزان تحصیلات، pH، علایم و نشانه های بیماری و روش های جلوگیری از بارداری در بروز بیماری تعیین گردید. نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی ارایه شد.
یافته ها: شیوع آلودگی با تریکوموناس واژینالیس، 2.1 درصد (19 نفر) بود و با 95% اطمینان، شیوع آلودگی در جامعه حداقل 1 و حداکثر 3 درصد برآورد می گردد. بیشترین شیوع تریکومونازیس در 6-5.6=pH در زنان خانه دار، 34-20 ساله و بی سواد مشاهده گردید. هیچگونه اختلاف معنی داری بین سن، شغل، سواد، pH، علایم بالینی (خارش، سوزش، مقاربت دردناک) و روش های پیشگیری با میزان آلودگی وجود نداشت، برعکس بین ترشحات چرکی، آبکی و کف آلود و لکوره با تریکومونازیس ارتباط معنی داری به دست آمد.
نتیجه گیری: شیوع تریکومونازیس در کاشان نسبتا پایین و علایم بالینی پاتوگونومیک نیست. تشخیص صحیح با روش های آزمایشگاهی جهت درمان مناسب را توصیه می نماید.
Rasti S, Arbabi M, Khakbazan S, Khamechian T, Hooshyar H, Yadegarifard G. Epidemiology of Trichomoniasis in women referring to health and therapeutic centers of Kashan in 1372 and 1373 . Feyz 2000; 3 (4) :104-110 URL: http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-488-fa.html
راستی سیما، اربابی محسن، خاکبازان شهره، خامه چیان طاهره، هوشیار حسین، یادگاری فرد قاسم. بررسی اپیدمیولوژیک تریکومونازیس در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی کاشان طی سال های 73-1372 . مجله علوم پزشکی فيض. 1378; 3 (4) :104-110