گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، mafakheri.a@gmail.com
چکیده: (2919 مشاهده)
سابقه و هدف:افسردگی یکی از مهم‌ترین مشکلات روانشناختی افراد جامعه است که موجب کاهش سلامت آن‌ها می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با درمان فعال‌سازی رفتاری بر درماندگی آموخته‌شده و تنظیم شناختی هیجان در افراد دارای نشانه‌های افسردگی بود. مواد و روش‌ها:پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون با 2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به افسردگی شهر بابل بود که در سال 1399 به کلینیک‌های روان‌درمانی سطح شهر بابل مراجعه کرده بودند. 45 نفر از کسانی که در پرسشنامه افسردگی بک نمره متوسط به بالا کسب کردند، به‌صورت دردسترس انتخاب شدند و در 3 گروه 15 نفری به‌صورت تصادفی قرار گرفتند و به پرسشنامه‌های نظم‌جویی شناختی هیجان گارنفسکی و درماندگی آموخته‌شده کوینلس و نلسون پاسخ دادند. برای تجزیه‌وتحلیل نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون بونفرونی به کمک نرم‌افزار SPSS ویرایش 23 استفاده شد. نتایج:نتایج نشان داد که بین میزان تأثیر دو روشِ روش‌شناختی رفتاری و فعال‌سازی رفتاری بر درماندگی آموخته‌شده (0/277>P) و تنظیم شناختی هیجان اختلاف معناداری وجود ندارد (0/188>P) و هر دو درمان به میزان مشابهی بر درماندگی آموخته‌شده و تنظیم شناختی هیجان تأثیرگذار هستند (0/001>P). نتیجه‌گیری:می‌توان از هر دو درمان شناختی رفتاری و درمان فعال‌سازی رفتاری در مبتلایان به افسردگی برای کمک به حلّ مشکلات شناختی آنان استفاده نمود.
