خلاصه سابقهوهدف: نظر به اینکه رضایت شغلی پرستاران موجب ارتقای کیفیت مراقبتهای پرستاری میگردد، بررسی وضعیت رضایت شغلی این قشر به شکل دورهای بهخصوص پس از هر تغییر در سیستمهای بهداشتی – درمانی ضروری میباشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی میزان رضایت شغلی پرستاران بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان و عوامل مرتبط طراحی شد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی - تحلیلی، نمونهگیری بهروش سرشماری در سال 1396 انجام شد و 422 پرستار شاغل در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامههای عوامل احتمالی مرتبط با رضایت شغلی، شادکامی آکسفورد و رضایت شغلی مینهسوتا بود. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 16، آزمون تی مستقل و آنالیز رگرسیون رتبهای تجزیهوتحلیل شدند. نتایج: نمرات رضایت شغلی کلی پرستاران 27/9±18/68 (در مقیاس 100-20)، رضایت شغلی بُعد عمومی 40/2±74/12 (در مقیاس 20-4)، بُعد درونی 69/4±83/35 (در مقیاس 50-10)، بُعد بیرونی 86/3±64/19 (در مقیاس 30-6) بود. متغیرهای تحصیلات، بومیبودن، بخش محلّ کار، علاقه به حرفه پرستاری، رضایت از حقوق دریافتی، رضایت از برخورد و عملکرد سرپرستار و مسؤولان دفتر پرستاری از عوامل پیشگوییکننده رضایت شغلی بودند و 3/47 درصد از واریانس نمره رضایت شغلی را تبیین میکردند. نتیجهگیری: رضایت شغلی پرستاران در سطح متوسط و متأثر از عوامل مختلف بود. مسؤولان باید در سیاستگذاری و برنامهریزیها به این عوامل توجه نمایند.