گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت‌الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران ، abbasi.daloii@gmail.com
چکیده: (642 مشاهده)
سابقه و هدف: ارتباط نزدیکی بین دیابت و بیماری قلبی - عروقی وجود دارد. بیماری قلبی - عروقی شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر در جمعیت دیابتی است. پاسخ نشانگرهای زیستی، مانندmiRNA به عوامل محیطی برای بهینه‌سازی استراتژی‌های درمان بیماری قلبی طی دیابت مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیانژنهای miR-322و سایکلین دی 1 در بافت قلب موش‌های دیابتی نوع 1 بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش دیابتی نوع 1 با میانگین وزن 300-250 گرم به 5 گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی نوع 1، دیابتی نوع 1-مکمل استویا، دیابتی نوع 1-تمرین و دیابتی نوع 1-تمرین-مکمل استویا تقسیم شدند. تمرین هوازی، 5 روز در هفته با سرعت 20 تا 30 متر بر دقیقه و شیب صفر درجه به مدت هشت هفته اجرا گردید. دوز مصرفی مکمل استویا 250 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌صورت گاواژ بود. کشتار موش‌ها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد و بافت قلب برای آنالیز شاخص‌ها مورد استفاده قرار گرفت.بیان miR-322و سایکلین دی 1 بافت قلب به روش Real Time PCR اندازه‌گیری شد. داده‌ها به روش آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0>P تجزیه و تحلیل شد. نتایج: تمرین هوازی، مکمل استویا و کاربرد همزمانتمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن miR-322و سایکلین دی 1 بافت قلب موش‌های دیابتی نوع 1 تأثیر معنی‌داری نداشت(05/0<P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد مداخله تمرین هوازی به همراه مکمل استویا بر بیان ژن نشانگرهای متابولیک قلبی در دیابت نوع ۱ تأثیر ندارد.
